مطالب بیشتر
این حزب تاکید کرده است که پس از ۴۷ سال تقابل و سیاستهای «آرزومحور و ایدئولوژیک»، زمان آن فرا رسیده تا جمهوری اسلامی با «واقعگرایی و عقلانیت» مسیر تازهای در روابط خارجی خود انتخاب کند.
در این نامه که به امضای آذر منصوری، دبیرکل حزب اتحاد ملت رسیده، آمده است: «نبود یک راهبرد مشخص و آیندهنگر در سیاست خارجی، بهویژه در قبال آمریکا، موجب از دست رفتن فرصتهای تاریخی و افزایش هزینههای ملی شده است.» حزب از دولت خواسته است با تدوین «نقشه راه روشن» برای روابط تهران و واشینگتن، از واکنشهای مقطعی و سیاستهای انفعالی فاصله بگیرد و به سمت دیپلماسی خلاق و اعتدالگرایانه حرکت کند.
این خواسته حزب اتحاد ملت در حالی مطرح میشود که سیاست خارجی جمهوری اسلامی توسط علی خامنهای به عنوان «رهبر» تعیین و اعلام میشود و او بارها اعلام کرده که تغییری در رویکرد حکومت نسبت به آمریکا انجام نخواهد داد. چند روز پیش نیز خامنهای در سخنانی تازه بار دیگر بر سیاست همیشگیاش علیه ایالات متحده آمریکا اصرار ورزید.
حزب اتحاد ملت همچنین با انتقاد از عملکرد دستگاه دیپلماسی دولت پزشکیان، گفته است در شرایطی که کشور بیش از هر زمان به «دیپلماسی خلاق» نیاز دارد، «نشانی از آن در رفتار سیاست خارجی دولت دیده نمیشود». این حزب در پایان ابراز امیدواری کرده که در دوران پزشکیان، فصلی تازه در سیاست خارجی جمهوری اسلامی آغاز شود؛ فصلی که بر پایه «منافع ملی، عزت مردم و واقعگرایی سیاسی» بنا شود.
نامه حزب اتحاد ملت در شرایطی منتشر میشود که چند ماه پیش از این، «جبهه اصلاحات ایران» نیز در بیانیهای مشابه خواستار «تعلیق داوطلبانه غنیسازی اورانیوم»، «باز شدن فضای سیاسی کشور» و آغاز «مذاکرات مستقیم با آمریکا» شده بود. در آن بیانیه، جبهه اصلاحات با اشاره به پیامدهای «جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل»، تورم افسارگسیخته و خطر فلج اقتصادی، تاکید کرده بود که تنها راه نجات جمهوری اسلامی، «آشتی ملی و ترک تخاصم در داخل و خارج کشور» است.
این جبهه در بیانیه ۲۶ مرداد خود از دولت خواسته بود با «اصلاح ساختار حکمرانی، حذف نظارت استصوابی، و پایان دادن به انزوای بینالمللی» زمینه گفتوگو و مصالحه ملی را فراهم کند. جبهه اصلاحات همچنین هشدار داده بود که در صورت ادامه وضعیت فعلی، تهدید فعال شدن مکانیسم ماشه از سوی سه کشور اروپایی میتواند به بازگشت تحریمهای شورای امنیت و «رکودی عمیقتر از پیامدهای جنگ اخیر» بینجامد.
انتشار بیانیه جبهه اصلاحات در مردادماه با واکنش تند رسانههای «محافظهکار» روبهرو شد. روزنامه کیهان این بیانیه را «ترجمه اظهارات نتانیاهو» و نشانه «همسویی با اهداف غرب» خواند و خبرگزاری فارس، وابسته به سپاه پاسداران، آن را «سند سرسپردگی به دشمنان خارجی» توصیف کرد.
هنوز بهطور دقیق مشخص نیست چه طرفی پشت این پروژه قرار دارد، اما بررسیها نشان میدهد شرکتهای درگیر در ساخت آن با امارات متحده عربی ارتباط دارند.
به گفته کارشناسان، ساخت این باند فرود که حدود دو کیلومتر طول دارد، میتواند بخشی از شبکه رو به گسترش پایگاههای هوایی و دریایی در مسیر راهبردی کشتیرانی بینالمللی باشد؛ مسیری که حوثیهای مورد حمایت حکومت ایران تاکنون بیش از ۱۰۰ کشتی را در آن هدف قرار دادهاند و دستکم چهار کشتی را غرق کردهاند. چنین پایگاهی، در صورت نظامی بودن، میتواند امکان انجام عملیات شناسایی و نظارت هوایی بر دریای سرخ، خلیج عدن و تنگه راهبردی بابالمندب را فراهم کند.
تصاویر ماهوارهای شرکت «پلانت لبز پیبیسی» (Planet Labs PBC) نشان میدهد که ساختوساز در جزیره زُقر از ماه آوریل آغاز شده است. ابتدا اسکلهای در ساحل ساخته شده و پس از آن عملیات آمادهسازی زمین و آسفالتریزی باند در ماه اوت انجام گرفته است. تصاویر اکتبر نیز نشان میدهد که کار همچنان ادامه دارد و خطوط باند در اواسط ماه روی سطح آن ترسیم شدهاند.
دادههای ردیابی کشتیها که توسط آسوشیتدپرس تحلیل شده، نشان میدهد کشتی باری «البتصه» با پرچم توگو و ثبتشده در شرکتی مستقر در دبی، پس از حرکت از بندر «بربره» در سومالیلند، حدود یک هفته در اسکله جدید زُقر پهلو گرفته است. شرکت بینالمللی «دیپیوورد» (DP World) که بندر بربره را اداره میکند، از اظهار نظر در اینباره خودداری کرده است.
همچنین شرکت دبیمحور «سیفشیپینگ اند مَرینسرویس» (Saif Shipping and Marine Services) تایید کرده که سفارش تأمین آسفالت برای ارسال به جزیره زُقر را دریافت کرده است؛ سفارشی که به گفته منابع، احتمالاً برای احداث باند فرود بوده است. دیگر شرکتهای اماراتی نیز در پروژههای مشابه احداث باند در خاک یمن نقش داشتهاند؛ پروژههایی که بعداً با فعالیتهای نظامی مرتبط با امارات در این کشور ارتباط داده شدند.
در حالی که هنوز هیچ کشوری رسماً مسئولیت ساخت این باند را برعهده نگرفته است، تحلیلگران میگویند حضور چنین پایگاهی در مجاورت مناطق تحت کنترل حوثیها میتواند توازن نظامی در دریای سرخ را تغییر دهد و فشار بر نیروهای مورد حمایت حکومت ایران را افزایش دهد.
