مطالب بیشتر
دادگاه تجدیدنظر اسکونه و بلکینگه در شهر مالمو در جنوب سوئد، دوشنبه ۱۴ مهر پالودان را از یکی از دو اتهام خود تبرئه کرد و حکم داد که او «اسلام را بهعنوان یک ایده نقد کرده و نه پیروان این دین را».
همچنین دادگاه حکم زندان او را تعلیق و جریمه مالی برای او تعیین کرد.
سال ۱۴۰۱، این فعال سوئدی-دانمارکی تحت حفاظت شدید پلیس و در پناه موانع فلزی، نسخهای از قرآن را سوزاند.
پالودان چندین بار کتاب مقدس مسلمانان را در ملاء عام به آتش کشید و گاهی آن را با گوشت خوک پوشاند.
در آن زمان، موجی از قرآنسوزی در دانمارک و سوئد به راه افتاده بود که این موضوع خشم جهان اسلام را برانگیخت و کشورهای اسلامی خواستار ممنوعیت چنین اقداماتی از سوی دولتهای منطقه اسکاندیناوی شدند.
۳۱ تیر ۱۴۰۲، بهدنبال سوزاندن قرآن از سوی فرد دیگری به نام سلوان مومیکا، علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی، در پیامی اعلام کرد دولت سوئد باید عامل آتش زدن قرآن را به دستگاههای قضایی کشورهای اسلامی تحویل دهد و «اشد مجازات برای "عامل این جنایت" مورد اتفاق همه علمای اسلام است».
شماری دیگر از مقامهای جمهوری اسلامی نیز خواهان اخراج سفیر و تعطیلی سفارت سوئد در ایران شدند.
مومیکا، پناهنده عراقی در سوئد بود که یک سال بعد از آتش زدن قرآن، در آپارتمانی در حوالی استکهلم، پایتخت سوئد، به ضرب گلوله کشته شد.
مجاز بودن آتش زدن متون مذهبی در سوئد
آتش زدن متون مذهبی تحت قانون آزادی بیان سوئد مجاز است اما تحریک علیه یک گروه قومی یا ملی، مانند توهین و آسیب رساندن به مسلمانان، میتواند نقض قانون محسوب شود.
بر اساس نظر دادگاه تجدیدنظر، اظهارات پالودان هنگام سوزاندن قرآن میتواند بهعنوان نقد دین تفسیر شود که طبق قانون، مجازاتپذیر به عنوان تحریک علیه یک گروه قومی نیست.
در حکم دادگاه آمده است: «با توجه به اینکه این سیاستمدار در بخشهای دیگر اظهاراتش، اسلام را بهعنوان یک ایده نقد کرده، مشخص نیست که اظهارات مورد نظر، نقد مسلمانان بهعنوان یک گروه باشد.»
با این حال دادگاه محکومیت او را در اتهام دوم، یعنی تحریک علیه یک گروه قومی، تایید کرد و حکم داد که پالودان به یکی از حاضران توهین کرده است.
به گزارش رسانههای اسرائیلی، سمیرا در برنامهای که از سوی سفارت اوکراین در اسرائیل، سرویس اطلاعاتی اوکراین و وزارت خارجه اسرائیل هماهنگ شده بود، به کشورش بازگشت.
یوشن کورنیچوک، سفیر اوکراین در اسرائیل که بر عملیات انتقال او و چند نفر دیگر نظارت داشت، گفت: «بهدلیل تنشهای موجود بین اسرائیل و مصر، اسرائیلیها پیشنهاد کردند گروه از طریق اسرائیل به اردن منتقل شود.»
سمیرا از طریق گذرگاه کرم شالوم وارد اسرائیل و پدرش بلافاصله از سوی شینبت برای بازجویی دستگیر شد.
جمعه ۱۱ مهر، سمیرا به اوکراین رسید و در ایستگاه قطار در جنوب کشور با خانوادهاش ملاقات کرد. او بیش از یک دهه مادرش را ندیده بود.
ماجرا چه بود؟
سمیرا عبدالله، اهل خارکیف اوکراین که اکنون ۱۷ ساله است، سال ۲۰۱۳ همراه با برادرانش به وسیله پدر فلسطینیاش ربوده و به غزه برده شد و بعد به عنوان اهرم فشار، نگه داشته شد.
او در یک کمپ چادری در غزه زندگی میکرد و نیروهای اسرائیلی در یک عملیات پیچیده او را آزاد کردند.
زمانی که پدر سمیرا با خانوادهاش در خارکیف زندگی میکرد، با فریب همسر سابقش گفت که سه فرزندشان، جمال، احمد و سمیرای خردسال را برای دیدار کوتاه با والدین بیمار خود به غزه میبرد.
پس از ورود به غزه، او از بازگشت خودداری کرد و عملا کودکان را ربود و مادرشان را از آنها جدا کرد.
النا، همسر سابق این مرد فلسطینی، اقدام قانونی انجام داد و دادگاههای بینالمللی احکام بازگرداندن کودکان را صادر کردند اما اجرای آن در غزه ممکن نبود.
مادر سمیرا سالها تماسی محدود با بچههایش داشت و هدیههای کوچک برای تولدهایشان میفرستاد.
او گفت: «آنها آنجا تولدها را جشن نمیگیرند، بنابراین این روش من بود تا به آنها یادآوری کنم که وجود دارم.»
پس از کشتار هفتم اکتبر و جنگ در غزه، شرایط بدتر شد. اوایل سال ۲۰۲۴، در میان تخلیه اتباع خارجی، پدر سمیرا موافقت کرد دو پسر بزرگتر که بیش از ۱۵ سال داشتند، آزاد شوند و آنها در مارس ۲۰۲۴ به خارکیف منتقل شدند.
در یک سال و نیم گذشته، سمیرا در یک کمپ چادری در غزه زندگی کرد و از کمبود شدید غذا، آب و برق و بمبارانهای مداوم رنج برد.
برادرانش برای خرید کنسرو برای او پول میفرستادند.
النا گفت: «او یک قوطی ذرت میخرید و تمام روز از آن میخورد.»
بر اساس گزارشها، پدر او تلاش کرده بود او را به عقد چند مرد محلی درآورد و به عنوان «مهریه»، قوطیهای غذا و کیسههای برنج طلب کرده بود.
سمیرا که اکنون به خانه بازگشته، با کمک برادرانش در حال تطبیق با شرایط جدید زندگی در اوکراین است. آنها به او کمک میکنند زبان اوکراینی را فرا بگیرد و برای تحصیلات آینده برنامهریزی کند. او اگرچه اکنون در امنیت است، زخمهای عاطفی ناشی از سالها اسارت هنوز در او باقی مانده است.
