مطالب بیشتر
به گزارش رسانههای اسرائیلی، سمیرا در برنامهای که از سوی سفارت اوکراین در اسرائیل، سرویس اطلاعاتی اوکراین و وزارت خارجه اسرائیل هماهنگ شده بود، به کشورش بازگشت.
یوشن کورنیچوک، سفیر اوکراین در اسرائیل که بر عملیات انتقال او و چند نفر دیگر نظارت داشت، گفت: «بهدلیل تنشهای موجود بین اسرائیل و مصر، اسرائیلیها پیشنهاد کردند گروه از طریق اسرائیل به اردن منتقل شود.»
سمیرا از طریق گذرگاه کرم شالوم وارد اسرائیل و پدرش بلافاصله از سوی شینبت برای بازجویی دستگیر شد.
جمعه ۱۱ مهر، سمیرا به اوکراین رسید و در ایستگاه قطار در جنوب کشور با خانوادهاش ملاقات کرد. او بیش از یک دهه مادرش را ندیده بود.
ماجرا چه بود؟
سمیرا عبدالله، اهل خارکیف اوکراین که اکنون ۱۷ ساله است، سال ۲۰۱۳ همراه با برادرانش به وسیله پدر فلسطینیاش ربوده و به غزه برده شد و بعد به عنوان اهرم فشار، نگه داشته شد.
او در یک کمپ چادری در غزه زندگی میکرد و نیروهای اسرائیلی در یک عملیات پیچیده او را آزاد کردند.
زمانی که پدر سمیرا با خانوادهاش در خارکیف زندگی میکرد، با فریب همسر سابقش گفت که سه فرزندشان، جمال، احمد و سمیرای خردسال را برای دیدار کوتاه با والدین بیمار خود به غزه میبرد.
پس از ورود به غزه، او از بازگشت خودداری کرد و عملا کودکان را ربود و مادرشان را از آنها جدا کرد.
النا، همسر سابق این مرد فلسطینی، اقدام قانونی انجام داد و دادگاههای بینالمللی احکام بازگرداندن کودکان را صادر کردند اما اجرای آن در غزه ممکن نبود.
مادر سمیرا سالها تماسی محدود با بچههایش داشت و هدیههای کوچک برای تولدهایشان میفرستاد.
او گفت: «آنها آنجا تولدها را جشن نمیگیرند، بنابراین این روش من بود تا به آنها یادآوری کنم که وجود دارم.»
پس از کشتار هفتم اکتبر و جنگ در غزه، شرایط بدتر شد. اوایل سال ۲۰۲۴، در میان تخلیه اتباع خارجی، پدر سمیرا موافقت کرد دو پسر بزرگتر که بیش از ۱۵ سال داشتند، آزاد شوند و آنها در مارس ۲۰۲۴ به خارکیف منتقل شدند.
در یک سال و نیم گذشته، سمیرا در یک کمپ چادری در غزه زندگی کرد و از کمبود شدید غذا، آب و برق و بمبارانهای مداوم رنج برد.
برادرانش برای خرید کنسرو برای او پول میفرستادند.
النا گفت: «او یک قوطی ذرت میخرید و تمام روز از آن میخورد.»
بر اساس گزارشها، پدر او تلاش کرده بود او را به عقد چند مرد محلی درآورد و به عنوان «مهریه»، قوطیهای غذا و کیسههای برنج طلب کرده بود.
سمیرا که اکنون به خانه بازگشته، با کمک برادرانش در حال تطبیق با شرایط جدید زندگی در اوکراین است. آنها به او کمک میکنند زبان اوکراینی را فرا بگیرد و برای تحصیلات آینده برنامهریزی کند. او اگرچه اکنون در امنیت است، زخمهای عاطفی ناشی از سالها اسارت هنوز در او باقی مانده است.
