مطالب بیشتر
ایرانیان مقابل محل رایگیری انتخابات جمهوری اسلامی در لندن تجمع اعتراضی برگزار کردند.
به گزارش خبرنگار ایران اینترنشنال در این تجمع گروههای مختلف حضور داشتند.
پیشتر ویدیوی رسیده به ایراناینترنشنال نشان میداد ایرانیان معترض خطاب به سرپرست سفارت جمهوری اسلامی در لندن فریاد «بیشرف» سر دادند.
روز جمعه و همزمان با برگزاری دور دوم انتخابات، ایرانیان ساکن شماری از شهرهای جهان مانند هامبورگ، کپنهاگ، تفلیس، استکهلم و سیدنی مقابل شعبههای اخد رای جمهوری اسلامی تجمعهای اعتراضی برگزار کردند.
سندیکای کارگران شرکت واحد تهران صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی، فعال کارگری، را محکوم کرد و افزود که «سناریوسازی علیه فعالان کارگری و مدنی توسط عوامل امنیتی و وابستگی کامل قضات و قوه قضاییه به نهادهای امنیتی از هرگونه حد و مرز و اصول و مبانی انسانی گذشته است.»
فروغ کنعانی، پژوهشگر جامعهشناسی به ایران اینترنشنال گفت که جمهوری اسلامی در جریان انتخابات در پی دزدیدن شعار «برای ایران» بود.
او گفت: «نظام با دوگانهسازی و دزدیدن گفتمان اپوزیسیون و بهخصوص شعار «برای ایران» تلاش کرد که پزشکیان را اپوزیسیون نشان دهد.»
کنعانی افزود: «جنبش شرکت نکردن در انتخابات به لحاظ یک کنش فعال و خشونتپرهیز بهخوبی میتواند هرکسی را که در مقابل آن قرار میگیرد، پاسخگو کند.»
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران اینترنشنال، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، رهبران محصور جنبش سبز، در دور دوم انتخابات هم شرکت نکردند.
بر اساس این گزارش، این دو پیشنهاد مشارکت از طریق صندوق رای سیار را رد کردند.
موسوی و رهنورد در مرحله اول انتخابات نیز شرکت نکرده بودند.
زینب جلالیان، قدیمیترین زندانی سیاسی زن در ایران، در هفدهمین سال از حکم حبس ابد خود بدون رعایت اصل تفکیک جرایم در زندان یزد بهسر میبرد. سایت حقوق بشری هرانا با اعلام این خبر نوشت که او با وجود مشکلات جسمانی متعدد از رسیدگی پزشکی مناسب و حق اعزام به بیمارستان محروم مانده است.
هرانا در گزارشی که جمعه ۱۵ تیرماه منتشر کرد نوشت که جلالیان به بیماری ناخنک چشم و بیماریهای کلیوی و گوارشی مبتلاست و چندی پیش به دلیل درد در ناحیه پهلوی سمت راست به بهداری زندان منتقل شد و پس از معاینه از سوی پزشک زندان درمان تخصصی نگرفت و به بند بازگردانده شد.
بنابر این گزارش، این زندانی سیاسی کُرد با وجود نیاز به اعزام به بیمارستان و دریافت رسیدگی تخصصی پزشکی، با ممانعت مسئولان زندان مواجه شد و از اعزام برای درمان محروم مانده است.
زینب جلالیان هفتم اسفند سال ۱۳۸۶ بازداشت و در سال ۱۳۸۸ به اتهام «محاربه از طریق عضویت در گروه پژاک» از سوی دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد که در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد.
جلالیان در این سالها بارها با رد اتهام مطرح شده علیه خود اعلام کرده که در زمان بازداشت به شیوههایی چون شلاق زدن به کف پا، مشت به شکم، کوبیدن سر به دیوار و تهدید به تجاوز، مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است.
پیش از این برخی نهادهای مدافع حقوق بشر، شرح شکنجههای او برای اعتراف را منتشر کردهاند.
جلالیان در نزدیک به ۱۷ سال گذشته بدون مرخصی در زندان به سر میبرد و با وجود مشکلات جسمی از جمله بیماری چشم، ناراحتی کلیه و بیماری آسم، بارها بین زندانهای خوی، قرچک ورامین، اوین، کرمان، دیزلآباد کرمانشاه و یزد جابهجا و تبعید شده است.
او در اسفندماه ۱۴۰۲ در متنی از زندان یزد خطاب به مردم درباره انتخابات مجلس شورای اسلامی نوشت: «من به خاطر شما پشت میلههای زندان میمانم و شما هم به خاطر من فقط یک روز در خانههای خود بمانید و در این انتخابات فرمایشی شرکت نکنید.»
در سالهای گذشته گزارشهای متعددی درباره عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان سیاسی در ایران و زیر پا گذاشته شدن حق دسترسی آنان به درمان مناسب از سوی مسئولان زندانها منتشر شده است.
در این سالها زندانیان سیاسی زیادی از جمله ساسان نیکنفس، بهنام محجوبی، بکتاش آبتین و جواد روحی، جان خود را در زندان از دست دادند.
جمهوری اسلامی هیچ مسئولیتی در قبال مرگ این افراد که به دلیل اعمال فشار، شکنجه و ارائه ندادن خدمات پزشکی بوده، نپذیرفته است.
