نرگس محمدی، برنده ایرانی نوبل صلح، در یادداشتی به مناسبت روز جهانی زن که در نشریه ووگ منتشر شده است، با اشاره به جنبش «زن، زندگی، آزادی»، نوشته است مقاومت نه فقط سمبل و نماد فعالان زن در ایران، که الگوی عملی در همه لحظات زندگی آن‌هاست.
او این یادداشت را که سه‌شنبه به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن در این نشریه منتشر شد، با جمله‌ای از رنه شار، شاعر فرانسوی، آغاز کرده که می‌گوید: «میراث ما با وصیت‌نامه به ما واگذار نشده است.»
نرگس محمدی در ادامه با اشاره به این‌که پیشینیان با کنش، گفتار، رخدادها و وقایعی که خلق کرده‌اند و با پیوستگی که نسل به نسل و سینه به سینه ایجاد کرده‌اند، «تاریخی از مبارزاتِ شجاعانه زنان را رقم زده که پشتوانه‌ی فکری و عملی ما شده است»، نوشته «اکنون ماییم که می‌ایستیم، حکایت و روایت می‌کنیم، به مبارزه ادامه می‌دهیم و چشم‌انداز ترسیم می‌کنیم.»
برنده نوبل صلح نوشته در یادداشت خود نوشته «عنصر مقاومت در میراثِ تاریخیِ ما گنجِ دفینه است، مرکز ثقل مبارزات است که موقعیت ساخته، دستاورد آورده و چشم‌انداز خلق کرده‌است.»
محمدی در ادامه نوشته است «مقاومت نه فقط سمبل و نماد، بلکه الگویی عملی در هر لحظه از زندگی برای زیستِ ماست.»
نرگس محمدی که برای مرخصی درمانی از زندان بیرون آمده است، با رسانه‌های بین‌المللی گفتگو کرده و به مسائل سیاسی و اجتماعی ایران واکنش نشان داده است.
از جمله، نرگس محمدی در نشستی به مناسبت اولین سالگرد «کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام» گفت جمهوری اسلامی از طریق این مجازات به دنبال ایجاد وحشت در جامعه است. محمدی کارزار نه به اعدام را حرکتی مدنی دانست که در کشور قابل گسترش است.
او گفت: «جمهوری اسلامی از طریق اعدام‌های گسترده به دنبال ایجاد وحشت در جامعه است تا صدای معترضان را خفه کند و اقتدار پوشالی خود را به رخ جامعه بکشد.»
این فعال حقوق‌بشر، ۳۰ بهمن هم همراه با گروهی از فعالان مدنی هم‌زمان با پنجاه‌وششمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در مقابل زندان اوین دست به تجمع اعتراضی زدند و با سردادن شعارهایی از جمله «نه به اعدام» و به آتش کشیدن طناب دار در مقابل زندان اوین، خواستار لغو احکام اعدام زندانیان سیاسی شدند.
او یک اسفند هم در سخنرانی ویدیویی برای کمیته حقوق بشر پارلمان ایتالیا خواستار حمایت از زنان ایران در مبارزه با آپارتاید جنسیتی شد و گفت جمهوری اسلامی اصلاح‌ناپذیر است و «اساسا رژیمی غیر پاسخگو است و ظرفیت دموکراسی، آزادی و برابری را ندارد.»
این فعال حقوق‌بشر در ادامه یادداشت خود برای ووگ نوشته است «روز جهانی زن برای من یادآور است. یادآور مبارزات زنانی که اگر از پای می‌نشستند و اگر مبارزه را ترک می‌کردند، امروز من به‌عنوان یک زن در برزخ جنگ، خشونت، بنیادگرایی و افراطی‌گری که دامان خاورمیانه را گرفته و زنی که در سرزمین ایران تحت رژیمی زن‌ستیز زندانی است، قادر به نوشتن برای شما نبودم و امیدی برای مسیر رو به آزادی نداشتم.»
محمدی با اشاره به اهمیت مبارزه زنان ایران مقابل حکومت ایران به عنوان «رژیم دینی استبدادی»، نوشته است «مبارزه‌ی زنان ایران علیه سیاست‌های استبدادی و سرکوبگرانه‌ی رژیم نه فقط به منظور دستیابی به حقوق زنان که مبارزه‌ای برای رسیدن به دموکراسی و آزادی است و حائز اهمیتِ مضاعفی است.»
او در یادداشت خود برای ووگ، با ارجاع به جنبش «زن، زندگی، آزادی» در ایران نوشته است «فمنیست‌های و زنان جهان با دیدن مبارزاتِ زنان در کشور ایران می‌توانند باور و یقین داشته‌باشند که ما زنان قدرتِ رویارویی با سخت‌ترین و محکم‌ترین ابزار سرکوب و سلطه‌گری را داریم و نباید خودمان را دست کم بگیریم. ما پرتوان و مبارزیم.»
نرگس محمدی با یادآوری اهمیت مبارزه با آپارتاید جنسیتی از طریق جرم‌انگاری آن، نوشته است «برای پایان دادن به نابرابری جنسیتی، ستم، خشونت، سلطه بر زنان ، انقیاد و فرودست‌سازی و حقارت زنان راهی جز این وجود ندارد.»
نرگس محمدی تا به امروز بیش از ۱۰ سال از عمر خود را در زندان سپری کرده است.
او از زمان آغاز فعالیت‌های حقوق بشری‌اش از سوی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی به بیش از ۳۶ سال زندان و ۱۵۴ ضربه شلاق و مجازات‌های ناعادلانه دیگر محکوم شده و تجربه ۱۳۵ روز حبس در سلول انفرادی دارد.
این فعال مدنی در سال‌های اخیر به‌دلیل فعالیت‌های حقوق بشری خود جوایز بین‌المللی متعددی از جمله جایزه نوبل صلح، جایزه جهانی آزادی مطبوعات یونسکو/گی‌یرمو کانو و جایزه شجاعت خبرنگاران بدون مرز را دریافت کرده است.
