مطالب بیشتر
نخستوزیر اسرائیل روز شنبه ۲۶ مهر در گفتوگو با کانال ۱۴ اسرائیل گفت که «چشم اسرائیل همچنان بر ایران دوخته است» و در اینباره با دونالد ترامپ، رییسجمهوری آمریکا، گفتوگو کرده است.
نتانیاهو با اشاره به تداوم تهدیدهای جمهوری اسلامی گفت: «این جنگ هرگز تمام نخواهد شد؛ مانند تومورهایی در بدن که ممکن است بازگردند. ما هوشیار هستیم.»
نخستوزیر اسراییل با اشاره به جنگ ۱۲ روزه در مورد هدف قرار دادن دانشمندان هستهای جمهوری اسلامی گفت: «من فکر میکردم لازم است دانشمندان نیز حذف شوند» تا «برنامهٔ هستهای بیش از پیش دور نگه داشته شود.»
نتانیاهو افزود که «با اجرای عملیات - در دو دقیقهٔ نخست این عملیات شگفتانگیز - میدانستم که ما به همهٔ اهدافمان دست خواهیم یافت و این چیزی بود که رخ داد.»
او پنجشنبه ۲۴ مهر در مراسم جانباختگان حمله هفت اکتبر حماس با اشاره به جمهوری اسلامی افزوده بود: «چالشهای بزرگی هنوز از سوی دشمنان که به دنبال مسلح شدن مجدد هستند، در پیش است.»
او اضافه کرده بود: «حمله هفتم اکتبر نقشه شیطانی ایران و نیروهای نیابتیاش بود.»
کلنگگزلا، سایت هستهای پنهان ایران
سخنان روزهای اخیر نتانیاهو در شرایطی ابراز شدهاند که روزنامه اسرائیل هیوم ۲۲ مهر نوشت که تصاویر ماهوارهای تازه نشان میدهد ایران نهتنها در حال بازسازی، بلکه در سایتی جدید در جنوب نطنز با نام «کوه کلنگ» فعالیت میکند؛ تاسیساتی که گفته میشود در عمق بیشتری نسبت به سایت فردو حفر شده است.
در این گزارش با اشاره به تفاوت دیدگاه بین ایالات متحده و اسراییل آمده بود: «ترامپ برخلاف موضع اسرائیل، در مسیر توافق با تهران حرکت میکند و معتقد است جمهوری اسلامی ضعیف شده است و میتوان از آن امتیازات گسترده گرفت.»
به نوشته اسراییل هیوم، اظهارات ترامپ ۲۱ مهر در پارلمان اسرائیل مبنی بر اینکه باور ندارد حکومت ایران بتواند برنامه هستهای خود را از سر بگیرد، نگرانی برخی از مقامهای اسراییلی را برانگیخته است.
او همچنین گفته بود که در پی دستیابی به توافقی با تهران است.
به نوشته این روزنامه اسرائیلی برخی مقامهای امنیتی و تحلیلگران تلآویو نسبت به اطلاعاتی که به ترامپ درباره برنامه هستهای ایران داده میشود، ابراز تردید کردهاند. بهویژه آنکه او در سخنرانی خود مدعی شد ایران فقط «دو ماه با ساخت بمب اتمی فاصله داشت». این در شرایطی است که چندی پیش، نتانیاهو در گفتوگو با شبکه فاکسنیوز تاکید کرده بود جمهوری اسلامی هنوز دستکم یک سال با تولید سلاح هستهای فاصله دارد.
بهنوشته اسرائیل هیوم، موضوع ایران بار دیگر به صدر اولویتهای امنیتی دولت اسرائیل بازگشته است؛ بهویژه پس از اجرایی شدن آتشبس در غزه و توقف موقت درگیریها در این منطقه.
برخی منابع آگاه به این روزنامه گفتهاند که تلآویو نگران آن است که آمریکا در غیاب یک راهبرد مشخص برای مهار جمهوری اسلامی، بهسمت احیای مسیر دیپلماتیک و امتیازدهی یکجانبه به تهران برود.
یکی از مقامهای اطلاعاتی اسرائیل به اسرائیل هیوم گفت: «اگر تصور کنیم ایران پس از حملات اخیر دیگر توان بازسازی زیرساختهای هستهای خود را ندارد، اشتباه بزرگی مرتکب شدهایم. تهران استاد پنهانکاری است و در حال آزمودن عزم ما و متحدانمان است.»
بهگفته این مقام، سایت جدید «کوه کلنگ» فقط نمونهای از تغییر راهبرد ایران است که سعی دارد با گسترش فعالیتها در مناطق صعبالعبور و عمیق زیرزمینی، از حملات بعدی در امان بماند.
هممیهن شنبه ۲۶ مهر در گزارشی به نقل از محمد نظری، پرستار بخش دیالیز یکی از بیمارستانهای تهران، از بیمارانی نوشت که سالهاست هر هفته چند بار برای دیالیز مراجعه میکنند اما بسیاری از آنها مجبورند این روند رفت و آمد برای درمان را به تنهایی انجام دهند.
به گفته نظری، این بیماران در طول چهار ساعت دیالیز، با ضعف عمومی، خطر خونریزی و احتمال شکستگی روبهرو هستند و نبود همراه، شرایطشان را بحرانیتر میکند.
با اینحال بحران «نداشتن همراه» فقط شامل بیماران دیالیزی نیست.
کریم عابدینی، پرستار بخش شیمیدرمانی، از بیماران مبتلا به سرطانی گفت که از شهرهای دیگر به تهران میآیند و به دلیل نداشتن توان مالی، تنها برای درمان مراجعه میکنند.
به گفته او بدون حضور همراه، مریض به سختی میتواند دارو تهیه کند، چون همه داروخانهها داروی شیمیدرمانی ندارند.
پرستاران معتقدند استاندارد درست و بینالمللی این است که مریض در بیمارستان بستری شود و خانواده تنها در زمان ملاقات به او سر بزنند، اما کمبود نیرو باعث شده همراه داشتن بیمار در ایران به ضرورتی غیرقابل اجتناب تبدیل شود.
در بخشهایی با نزدیک به ۳۰ بیمار، تنها دو پرستار و یک کمکپرستار حضور دارند.
از سوی دیگر، فشارهای اقتصادی و گران بودن پروسه درمان بیماریهای مزمن، باعثشده تعدادی از بیماران درگیر بیماریهای مزمن، رها شوند و مراقبی نداشته باشند.
محمد شریفیمقدم، دبیرکل خانه پرستار، نیز هشدار داد موج سالمندی در راه است و نبود برنامه حمایتی میتواند وضعیت را بحرانیتر کند.
شریفیمقدم تاکید کرد: «موج سالمندی شروع شده، هزینه درمان افزایش یافته و دولت باید برای این گروه جمعیتی برنامه داشته باشد، اما تا امروز هیچ برنامهای وجود ندارد.»
در میان همه بیماران، وضعیت بیماران اعصاب و روان پیچیدهتر است.
بیماران اعصاب و روان در شرایط اورژانسی از خدمات پزشکی محرومند
طیبه دهباشی، مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران اسکیزوفرنیا، در همین زمینه گفت: «اورژانس روانپزشکی در کشور راه نیفتاده و مراکز درمانی هم بیماران روان را بدون همراه پذیرش نمیکنند... حتی اورژانس نیز بدون حضور پلیس ۱۱۰ از ارائه خدمات به این بیماران خودداری میکند.»
بر اساس این گزارش، پلیس هم تنها در صورتی در محل بیمار حاضر میشود که حکمی برای این تردد دریافت کرده باشد. در نتیجه این شرایط، بیماران اعصاب و روان در شرایط اورژانسی، تنها میتوانند از اورژانسهای خصوصی استفاده کنند که هزینه بسیار زیادی به آنها تحمیل میکند.
هممیهن یادآوری کرد مراکز شبانهروزی روانپزشکی به طور عمده خصوصی هستند و هزینه ماهانه آنها حدود ۴۰ میلیون تومان است که بهزیستی تقریبا شش میلیونش را قبول میکند.
به همین دلیل بسیاری از خانوادهها از عهده هزینهها برنمیآیند و بیمار رها میشود.
دهباشی نیز از بیماران رها شدهای گفت که پس از مرگ خانواده، ناپدید شدهاند و حتی شهرداریها نیز در گرمخانهها از پذیرش آنها خودداری میکنند.
