بنیامین نتانیاهو در پیامی تلویزیونی با تاکید بر بازگشت گروگانها گفت اسرائیل تا زمان «خنثیسازی کامل حماس» در غزه باقی میماند و وعده داد این گروه از بین خواهد رفت و غزه به منطقهای غیرنظامی تبدیل میشود.
اشکان صفایی، خبرنگار ایراناینترنشنال، گزارش میدهد.

اعطای جایزه نوبل صلح ۲۰۲۵ به ماریا کورینا ماچادو، رهبر اپوزیسیون ونزوئلا، رویدادی نمادین است که از یک سو پیامی روشن درباره معنای صلح در جهان امروز میفرستد و از سوی دیگر تاکیدی است بر این ادعا که صلح واقعی وقتی ممکن است که مردم از حقوق سیاسی و آزادی برخوردار باشند.
این انتخاب کمیته نوبل، فرصتی فراهم میآورد تا به بازاندیشی درباره رابطه میان دموکراسی و صلح بپردازیم.
شجاعت مدنی در دل سرکوب
کمیته نوبل در بیانیهاش تاکید کرده است که این جایزه به زنی تعلق گرفته است «که شعله دموکراسی را در میان تاریکی افزاینده حفظ میکند».
ماچادو در شرایطی فعالیت کرد که با سرکوب شدید، تهدیدها، ممنوعیتهای سیاسی و حتی زندگی مخفی مواجه بوده است. انتخاب او، به نوعی ارج گذاشتن به مقاومت درونی مردم است و نه فقط یک مبارز سیاسی. او نمادی از کسانی است که حاضرند در برابر ظلم بایستند تا حق انتخاب و آزادیشان زنده بماند.
برجسته کردن حق مردم برای آزادی و عدالت
این انتخاب پیام صریحی دارد؛ صلح تنها وقتی پایدار است که در لحظه توافق سیاسی، اصول آزادی، عدالت و مشارکت مردم نادیده گرفته نشوند.
در بیانیه نوبل آمده است که ماچادو «حق دموکراتیک مردم ونزوئلا را ترویج داده و برای گذار عادلانه و مسالمتآمیز از دیکتاتوری به دموکراسی مبارزه کرده است».
این تاکید بر «گذار مسالمتآمیز» نشاندهنده این نگرش است که مبارزه سیاسی در چارچوب اصول و روشهای خشونت پرهیز چقدر میتواند یک ضرورت مهم برای گذار از دیکتاتوریها تا رسیدن به صلح باشد.
تقویت اعتبار اپوزیسیون و فشار بینالمللی
در دوران بحران سیاسی، ارتباط با حقانیت اخلاقی و بینالمللی اهمیت زیادی دارد. جایزه نوبل میتواند نوعی بیمه امنیتی باشد برای فعالان داخلی و اشاعهگر حقوق بشر در کشورهایی که رژیم حاکم به سرکوب و حذف فیزیکی مخالفان مبادرت میکند.
این جایزه، نه تنها وجهه فردی ماچادو را تقویت میکند، بلکه نمایانگر پشتیبانی جهانی از خواستههای بنیادی مردم ونزوئلاست.
صلح به مثابه فرآیند نه صرفا نتیجه
معمول است که صلح را فقط بهعنوان پایان جنگ یا توافق بین دولتها تصور کنیم. اما انتخاب ماچادو نشان میدهد که صلح، زمانی به معنا میرسد که بستر حقوقی، نهادهای دموکراتیک و فضای آزادی برای بیان در جامعه فراهم باشد. بدون امکان مشارکت آزاد مردم، توافق ظاهری ممکن است دوام نیاورد یا دستخوش آشوب شود.
نقش مردمسالاری در کاهش خشونت ساختاری
رژیمهایی که با سرکوب، سانسور و حذف مخالفان اداره میشوند، بهتدریج نارضایتی و مقاومت را در دل جامعه برمیانگیزند. در مقابل، وقتی مردم بتوانند به روشهای قانونی و مسالمتآمیز خواستههایشان را بروز دهند، احتمال بیرون راندن افراط و خشونت بیشتر است.
انتخاب ماچادو بهعنوان برنده نوبل، این ایده را برجسته میکند که دموکراسی نه فقط یک گزینه، بلکه یکی از پیششرطهای صلح پایدار است.
انتخاب ماریا کورینا ماچادو بهعنوان برنده جایزه نوبل صلح ۲۰۲۵ تنها ستایشی از شجاعت فردی او نیست، بلکه بیانیهای است درباره مفهوم اصلاحشده صلح در جهان معاصر؛ صلحی که بدون آزادی و عدالت ریشه ندارد.
این انتخاب یادآور آن است که ایستادگی برای دموکراسی، مبارزه برای آزادی، و پاسداشت حقوق مردم، بخش لاینفک معنای واقعی صلحاند.
برای مردم ونزوئلا و دیگر کشورهایی که با دیکتاتوری و سرکوب مواجهاند، این جایزه میتواند نقطه عطفی باشد در بیداری امید، همبستگی داخلی و فشار جهانی.
ماریا کورینا ماچادو، سیاستمدار دموکراسیخواه ونزوئلایی و رهبر مخالفان این کشور که روز جمعه برنده جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۵ شد؛ مبارزات دموکراسیخواهانه و آزادیخواهانه مردم کشور خود و ملت ایران را دارای پیوند و ارتباط میداند.
او در پیامی که اخیرا به نشست «اتحادیه ملی برای دموکراسی در ایران» و شاهزاده رضا پهلوی ارسال کرد گفت دوران کنونی لحظاتی سرنوشتساز برای منطقه و سراسر جهان است.
رهبر جبهه مخالفان دولت ونزوئلا با اشاره به خشونت، فساد و خودکامگلی حکومت کشورش و اشتراک و نزدیکی آن با جمهوری اسلامی، دو حکومت را تهدیدی واقعی در جهان خواند.
او به پیوندهای نظامی، فناوری و اقتصادی دو حکومت ایران و ونزوئلا اشاره کرد و گفت آنها باید بفهمند که جهان دیگر اقدامات آنها را تحمل نخواهد کرد و هیچچیز نمیتواند جلوی آزادیخواهی مردم این دو کشور را بگیرد.
برنده نوبل صلح ۲۰۲۵ گفت مردمی که آرمان مشترک آزادی دارند و برای عدالت مبارزه میکنند، باید متحد شوند و سازمان یابند. او گفت رژیمهای ستمگر ایران و ونزوئلا برای حفظ قدرت نیازمند جنگ دائمی با جهان آزاد و آمریکا هستند، اما یک چیز قطعی است: هردوی این کشورها آزاد خواهند شد.

اعطای جایزه نوبل صلح ۲۰۲۵ به ماریا کورینا ماچادو، رهبر مخالفان ونزوئلا، موجی از واکنشها را به دنبال داشته است؛ کاخ سفید و نخستوزیر اسرائیل از این تصمیم کمیته نوبل انتقاد کرد و دو برنده ایرانی صلح نوبل و همچنین شاهزاده رضا پهلوی از آن استقبال کردند.
استیون چونگ، سخنگوی کاخ سفید جمعه ۱۸ مهر در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «رییسجمهوری ترامپ به تلاش برای انجام توافقهای صلح، پایان دادن به جنگها و نجات جانها ادامه خواهد داد. او قلبی انساندوستانه دارد و هیچکس مانند او نمیتواند با نیروی اراده خالص خود کوهها را جابجا کند.»
او افزود: «کمیته نوبل ثابت کرد که سیاست را بر صلح ترجیح میدهد.»
کمیته نوبل صلح در بیانیهای نوشت این جایزه بهدلیل «تلاشهای خستگیناپذیر ماچادو در ترویج حقوق دموکراتیک مردم ونزوئلا و مبارزهاش برای گذار عادلانه و مسالمتآمیز از دیکتاتوری به دموکراسی» به ماچادو اهدا میشود.
خود ماچادو پس از اعلام نامش به عنوان برنده نوبل صلح گفت که این جایزه «تقدیر عظیمی از مبارزه همه ونزوئلاییها» است.
او در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «ما در آستانه پیروزی هستیم و امروز بیش از هر زمان دیگری، به رییسجمهور ترامپ، مردم ایالات متحده، مردم آمریکای لاتین و کشورهای دموکراتیک جهان بهعنوان اصلیترین متحدان خود برای دستیابی به آزادی و دموکراسی متکی هستیم.»
در هفتههای اخیر، دونالد ترامپ رییسجمهوری آمریکا بارها بر نقش خود در پایان دادن به هشت جنگ تاکید کرده بود و در روزهای اخیر نیز با میانجیگری او یک توافق آتشبس و تبادل گروگانها برای پایان دادن به جنگ غزه به دست آمد.
ترامپ هنوز در مورد تصمیم نوبل اظهارنظر نکرده، اما جمعه صبح سه ویدئو در حساب خود در شبکه اجتماعی تروث سوشیال منتشر کرد که در آنها طرفدارانش جشن گرفتن توافق غزه را نشان میدادند.
او پیشتر گفته بود که برایش غیرمنتظره نخواهد بود اگر از سوی کمیته نوبل صلح نادیده گرفته شود.
ترامپ ماه گذشته به فرماندهان ارشد نظامی آمریکا گفت: «آنها جایزه را به کسی میدهند که هیچ کاری نکرده است.»
او افزود که اگر نوبل به او داده نشود، «توهین بزرگی» به ایالات متحده خواهد بود.
نامزدهای دریافت نوبل باید هر سال پیش از ۳۱ ژانویه معرفی شده باشند. ترامپ در تاریخ ۲۰ ژانویه برای دومین دوره ریاست جمهوری خود به کاخ سفید بازگشت.
پیش از این، در سال ۲۰۰۹، باراک اوباما رییسجمهوری وقت آمریکا، در سال ۲۰۰۷ ال گور معاون رییسجمهوری پیشین آمریکا و در ۲۰۰۲ جیمی کارتر رییسجمهوری پیشین آمریکا، برنده جایزه صلح نوبل شده بودند.
انتقاد نتانیاهو از کمیته نوبل
بنیامین نتانیاهو نخستوزیر اسرائیل نیز در شبکه اجتماعی ایکس کمیته نوبل صلح را به دلیل اعطای جایزه خود به کسی غیر از رییسجمهور ایالات متحده مورد انتقاد قرار داد.
او نوشت: «کمیته نوبل از صلح صحبت میکند. رییسجمهور ترامپ آن را محقق میکند.»
نتانیاهو افزود: «حقایق خود گویای همه چیز هستند. رییسجمهوری ترامپ شایسته آن است.»
پنجشنبه، چند روز پس از تصمیم کمیته نوبل درباره برنده جایزه صلح، نتانیاهو تصویری تولیدشده با هوش مصنوعی از ترامپ که جایزه صلح نوبل را دریافت میکند به اشتراک گذاشت و در توضیح آن نوشت: «به دونالد ترامپ جایزه صلح نوبل را بدهید. او شایسته آن است.»
عباس موسوی، معاون تشریفات دفتر مسعود پزشکیان در شبکه ایکس با اشاره به ترامپ نوشت: «وزارت دفاع آمریکا را به وزارت جنگ تبدیل کرد... آنگاه توقع دریافت جایزه نوبل صلح هم داشت.»
استقبال از تصمیم کمیته نوبل صلح در میان چهرههای ایرانی
شاهزاده رضا پهلوی ضمن تبریک به ماریا کورینا ماچادو برای دریافت جایزه نوبل صلح، او را «مدافعی خستگیناپذیر برای دموکراسی و کرامت در ونزوئلا» خواند.
شاهزاده پهلوی نوشت: «ایرانیان در کنار مردم ونزوئلا در مبارزهشان ایستادهاند. بهزودی هر دو ملت ما آزاد خواهند شد.»
او افزود: «ایرانیان در کنار مردم ونزوئلا در مبارزهشان ایستادهاند. بهزودی هر دو ملت ما آزاد خواهند شد.»
شیرین عبادی، برنده ایرانی نوبل صلح نیز نوشت: «جایزه صلح به زنی رسید که اپوزیسیون ونزوئلا را متحد کرد.»
او ادامه داد: «دموکراسی در جهان از همیشه شکنندهتر به نظر میرسد. استبداد، تمامیتخواهی و قدرتطلبی سیاستمداران هر روز چهرهای سیاهتر به جهان میدهد. اما هر اندازه که استبداد پیش میرود، نیروهای مترقی و مبارز نیز با قدرت بیشتری برای شکستن دیوارهای تمامیتخواهی تلاش میکنند. از این رو، تصمیم اختصاص این جایزه بزرگ به تنها یک نفر کاری دشوار است.»
شیرین عبادی اقزود: «صدای مارینا که سرکوب، تهدید و فشار امنیتی خاموشش نکرد، از امروز رساتر به گوش مردم جهان خواهد رسید.»
نرگس محمدی، دیگر ایرانی برنده نوبل صلح در اینستاگرام نوشت: «گذار دموکراتیک از استبداد به دموکراسی راه مشترک ماست.»
او افزود: «برنده جایزه صلح امسال، یکی از برجستهترین نمونههای شجاعت مدنی در آمریکای لاتین در سالهای اخیر است.»
محمدی اضافه کرد: «با تو و مردم آزادیخواه ونزوئلا اعلام همبستگی میکنم و یقین دارم ما مردم ایران و ونزوئلا دموکراسی را تثبیت و دیکتاتوری را سرنگون خواهیم کرد. تا روز پیروزی دست در دست هم.»
در سال ۲۰۲۳، نرگس محمدی، فعال حقوق بشر ایرانی، برنده جایزه نوبل صلح شد.
این جایزه در سال ۲۰۰۳ نیز به شیرین عبادی، حقوقدان و فعال حقوق بشر، رسیده بود.
ولادیمیر پوتین، رییسجمهوری روسیه از توافق صلح میان اسرائیل و حماس استقبال کرد و گفت اجرای طرح صلح دونالد ترامپ میتواند «اقدامی تاریخی» باشد.
جزئیات بیشتر با احمد صمدی، خبرنگار ایراناینترنشنال

شماری از تشکلها و گروههای دانشجویی در ایران در بیانیه مشترکی به مناسبت روز دهم اکتبر، روز جهانی مبارزه علیه اعدام، تاکید کردند که «خلع سلاح حکومت اعدامی، نیازمند اعتراضات فراگیر و سراسری همه بخشهای جامعه علیه اعدام است.»
در این بیانیه که با عنوان «با فریاد نه به اعدام، متحد و سراسری به جنگ حکومت اعدامی رویم» منتشر شد، آمده است که روز جهانی مبارزه علیه اعدام در شرایطی فرامیرسد که جمهوری اسلامی در سال جاری میلادی، به نسبت سال گذشته، اعدامها را نزدیک به دو برابر افزایش داده است.
سازمان حقوق بشر ایران جمعه ۱۸ مهر در گزارشی به مناسبت روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام، خبر داد که جمهوری اسلامی از ابتدای سال جاری میلادی تاکنون دستکم هزار و ۱۰۵ تن را اعدام کرده است.
بر اساس این گزارش، حکومت ایران «در اعدام سالانه، رکورد سه دهه اخیر را شکسته» است.
این سازمان افزود: «این رقم بیش از دو برابر آمار سال گذشته در همین بازه زمانی است. سال گذشته ۵۳۱ تن اعدام شده بودند که در نوع خود یک آمار وحشتناک به شمار میرفت.»
در بیانیه چندین تشکل و گروه دانشجویی گفته شده است: «عده زیادی در سیاهچالههای این رژیم جنایتکار، منتظر هستند تا لحظه قتلشان فرا رسد. این حکومت میکشد و جان میگیرد تا بماند و به قتل و غارت و تجاوز سیستماتیک ادامه دهد.»
این تشکلها و گروهها با توصیف اعدام بهعنوان «قتل عمد حکومتی»اضافه کردهاند که اعدام «نه فقط سرکوبگری و جنایت سیستماتیک، بلکه به معنای سلاخی کردن مفهوم انسانیت است. از این رو، از همه میخواهیم که همبسته و سراسری، مبارزه علیه اعدامها را جزء لاینفک فعالیتهای خود بدانیم و برای لغو همیشگی این ننگ بر پیشانی جامعه انسانی تلاش سراسریتری کنیم.»
این بیانیه از سوی تشکل دانشجویان پیشرو، نهاد آزادیخواهان دانشگاه تهران شمال، جمعیت دانشجویان دادخواه دانشگاه تهران، انجمن دانشجویان آزادیخواه دانشگاه بهشتی، اتحاد دانشجویان الزهرا، اتحاد دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان، نهاد دانشجویان دانشگاه آزاد اصفهان، صدای آزاد دانشگاه (دانشگاه هنر اصفهان) و جمعهای دانشجویی از دانشگاههای اصفهان، علوم پزشکی اصفهان و ارومیه امضا شده است.
آنها در بیانیه خود نوشتهاند: «تک تک ما در حال جدال با حکومتی هستیم که رتبه اول را در ارتکاب این جنایت سازمانیافته حکومتی در سراسر دنیا دارد. از همین رو، ضروری است که بخش بزرگی از مبارزه ما نیز به همین موضوع اختصاص یابد.»
در این بیانیه از همه شهروندان ایرانی خواسته شده است که «افشا کنیم که رژیم اسلامی در تلاش است تا انتقام شکستش در جنگ ۱۲ روزه مقابل اسرائیل را از مردم ایران بگیرد و مخالفانش را به بهانه جاسوسی برای اسرائیل، اما برای تامین امنیت خودش، به قتل میرساند.»
جمهوری اسلامی پس از جنگ ۱۲ روزه، شمار زیادی از شهروندان را به اتهام «جاسوسی» و «همکاری» با اسرائیل بازداشت، محاکمه و حتی اعدام کرده است.
در یکی از آخرین موارد از اعدامها به اتهام «جاسوسی»، بهرام چوبی اصل، شهروند ایرانی، هفتم مهر به دار آویخته شد.
حکومت ایران همچنین پس از جنگ اخیر با اسرائیل، اتهام «جاسوسی» برای موساد را متوجه برخی شهروندان خارجی، بهخصوص مهاجران افغانستانی، کرده است.
نه به تمام اعدامها
در بیانیه تشکلهای دانشجویی گفته شده است: «انتقامجوییهای این جنایتکاران، دامان تمام بخشهای جامعه را گرفته؛ از دانشجویان و فعالان کارگری تا گروههای اتنیکی، زنان و کوئیرها، همه ما در صف بیانتهای اجرای حکم ایستادهایم و تنها نوبتمان نرسیده ... پس همه ما در جنبشهای اعتراضی مختلف، باید علیه اعدامها هم فعالانه و متحدانه اقدام کنیم.»
این تشکلها و گروههای دانشجویی افزودهاند: «جمهوری اسلامی همیشه در بزنگاههای مبارزه علیه اعدام، طیفی از جرائم را برجسته میکند که گرچه ماهیت سیاسی ندارند، ولی قربانیان آن به سیاسیترین ابزار حکومت یعنی چوبههای دار سپرده میشوند.»
آنها تاکید کردهاند: «فراموش نکنیم که نه به اعدام، یعنی نه گفتن به تمامی اعدامها؛ از زندانیان سیاسی تا محکومین مواد مخدر تا هر آنچه اراذل و اوباش حاکم، پروندههای بزهکاری میخوانند.»
در بیانیه تاکید شده است که «محکومان به اعدام و خانوادههای آنان، باید فارغ از جرائم انتسابی، در مسیر مبارزه علیه این مجازات ضدانسانی با یکدیگر متحدانه عمل کنند. اعدام تصمیم سیاسی حکومت است و محکومین به جرائم غیرسیاسی، خواهناخواه وارد عرصه سیاست شدهاند.»
امضاکنندگان بیانیه با اشاره به «کارزار سهشنبههای نه به اعدام»، این اقدام مدنی را یک «دستآورد مبارزاتی و انسانی برآمده از انقلاب زن – زندگی – آزادی دانستهاند.
بهگفته آنها «باید از این دستآورد با ارزش پاسبانی کنیم و هر هفته با زندانیان سیاسی ابراز همبستگی کنیم و آن را گسترش دهیم. خلع سلاح حکومت اعدامی، نیازمند اعتراضات فراگیر و سراسری همه بخشهای جامعه علیه اعدام است.»
این دانشجویان تاکید کردهاند که یکی از محورهای اصلی اعتراضات همهروزه کارگران، بازنشستگان، معلمان، دانشجویان، پرستاران و ... باید مبارزه پیگیرانه علیه اعدام باشد.
در این بیانیه آمده است: «تاکید میکنیم که مبارزه متشکلتر و سراسریتر علیه اعدام یکی از تمرکزات ما در مسیر سرنگونی جمهوری اسلامی است.»
این تشکلها و گروهها در پایان بیانیه خودخواستار آن شدهاند که هرگونه همبستگی، ائتلاف و اتحاد سیاسی مبتنی بر «زن زندگی آزادی» و برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی، باید مبارزه علیه اعدام و لغو همیشگی این حکم قرون وسطایی را جزء اصول ابتدایی خود قرار دهد.





