طبق این گزارش، درحالی که موساد تاکید دارد ایران به عنوان حامی حزبالله این حملهها را مورد تایید قرار داده و برای این حملهها، حمایت مالی، آموزش و تجهیزات ارائه کرده است، اما بر خلاف برداشت قبلی اسرائیل، آمریکا و آرژانتین، جمهوری اسلامی در این حملهها نقش عملیاتی و میدانی نداشته است.
گزارش جدید موساد همچنین ضمن رد اتهامات مربوط به نقش شهروندان محلی در این حملهها گفت: «تنها عوامل واحدهای عملیات خارجی حزبالله در این حملهها شرکت کردند و هیچ شهروند محلی در آنها نقشی نداشت.»
هنوز مشخص نیست که این تحقیق موساد در چه زمانی تهیه شده، اما نیویورک تایمز در مصاحبههایی که ماه گذشته با مقامهای کنونی و پیشین موساد داشته، صحت این پرونده را تایید کرده است. به گزارش نیویورک تایمز، اطلاعات این پرونده تحقیقی بر اساس اظهارات ماموران، بازجویی افراد مظنون و اقدامهای شنودی و نظارتی جمعآوری شده است.
بر اساس پرونده تحقیقی موساد، همان عواملی که در بمبگذاری مرکز یهودیان در بوینسآیرس شرکت داشتند، یک روز بعد از این حمله نیز یک هواپیمای پانامایی را منفجر کرده و ۲۱ سرنشین آن، از جمله ۱۲ مسافر یهودی، را کشتند.
طبق این پرونده موساد، حزبالله از سال ۱۹۸۸ در حال ایجاد زیرساختهای لازم برای انجام احتمالی حملههای تروریستی در آمریکای جنوبی بوده و در این راستا سایتهای مورد نظر خود را شناسایی کرده، شرکتهای صوری راهاندازی کرده و تحولات مرتبط با امنیت مرزی را رصد می کرده است.
به گفته موساد، حزبالله با جاسازی مواد منفجره در قوطیهای شامپو و شکلات، آنها را از طریق پروازهای تجاری از اروپا به آرژانتین قاچاق میکرده و بقیه مواد لازم برای ساخت بمب را از یک شرکت صوری تهیه میکرده است.
در سال ۱۹۹۲، در انفجار یک بمب در سفارت اسرائیل در آرژانتین ۲۹ نفر کشته شدند. دو سال بعد در حمله انتحاری یک خودرو بمبگذاری شده به مرکز یهودیان در بوینس آیرس ۸۵ نفر جان خود را از دست دادند.
جمهوری اسلامی در این سالها نقش خود در این حملهها را رد کرده و هیچیک مقامهای ایران و حزبالله که از مظنونان نقش داشتن در این حملهها هستند، به دادگاه کشیده نشدهاند.
در دی ماه سال ۱۴۰۰، پس از سفر محسن رضایی به نیکاراگوئه برای شرکت در مراسم تحلیف دانیل اورتگا، رییسجمهوری این کشور، دولتهای آمریکا و اسرائیل از این سفر ابراز نگرانی کردند و درباره چگونگی اجرای عدالت در ارتباط با مظنونان این حمله با یکدیگر رایزنی کردند.
پیشتر وزارت خارجه آرژانتین حضور رضایی را در نیکاراگوئه، با وجود تحت تعقیب بودن او از سوی اینترپیل به دلیل نقش او در انفجار مرکز یهودیان در بوینسآیرس در ۱۹۹۴، «توهین به عدالت در آرژانتین و قربانیان این حمله تروریستی» خوانده بود.
