مهدی کدخدازاده، دبیر شورای آموزش دندانپزشکی گفت: «با افزایش حدود صددرصدی ظرفیت، آینده پزشکی و دندانپزشکی ایران در حال نابودی است.» او ادامه داد: «آینده این دو رشته که یک زمانی به آن افتخار میکردیم، در آینده نزدیک نابود میشود و ژنتیک این دو رشته دستخوش تغییراتی بنیادین شده است.»
شاخص کیفیت هوای مشهد صبح شنبه ۱۹ مهر با ثبت عدد ۱۶۶ در وضعیت قرمز و ناسالم برای همه گروههای سنی قرار گرفت.
بر اساس دادههای شرکت کنترل کیفیت هوا، تهران با شاخص ۱۰۹ در وضعیت نارنجی و آلوده برای گروههای حساس قرار دارد.
شهریار عسگری، مدیر روابط عمومی ادارهکل حفاظت محیط زیست خوزستان، از قرار گرفتن هوای شش شهر آبادان، اهواز، اندیشمک، دزفول، شوشتر و هویزه در این استان، در وضعیت «ناسالم» و «قرمز» خبر داد.
علاوه بر اینها، هوای شمار دیگری از شهرهای خوزستان نیز در وضعیت نارنجی و ناپاک قرار دارد.
در سالهای گذشته هوای اهواز و شمار دیگری از شهرهای خوزستان بهدلیل آتشسوزی تالاب هورالعظیم بارها در وضعیت ناسالم قرار گرفته است.
هوای اصفهان نیز ۱۹ مهر با شاخص ۱۰۸، برای نوزدهمین روز پیاپی در وضعیت نارنجی و ناسالم برای گروههای حساس قرار گرفت.
آلودگی هوا در استان اصفهان از عوامل مختلفی تاثیر میپذیرد.
روزنامه اعتماد ۱۶ مهر با اشاره به خشک شدن تالاب گاوخونی گزارش داد فعالیت معادن در این منطقه باعث افزایش بیماریهای نادر و انواع سرطان شده است. بر اساس این گزارش، بخشهایی از شرق تالاب گاوخونی که دارای خاک دانهریز و ظرفیت بالای جذب فلزات است، اکنون فعال شده و ممکن است این مواد سمی را در قالب ریزگردها با بادهای شرقی به سمت اصفهان منتقل کند.
خبرگزاری ایرنا نیز ۱۱ مرداد گزارش داده بود بخش خشکشده تالاب گاوخونی به کانونی خطرناک از گرد و غبار سمی تبدیل شده است که میتواند سلامت شهروندان و پایداری محیط زیست در اصفهان و استانهای مرکزی را بهشدت تهدید کند.
بر اساس ارزیابی مرکز ملی پیشبینی سازمان هواشناسی، ۱۹ مهر همچنین در برخی مناطق جنوب شرق کشور شامل جنوب سیستان و بلوچستان، جنوب شرق کرمان و شرق هرمزگان، خیزش گرد و خاک مورد انتظار است.
در هفتههای گذشته نیز چندین شهر در استانهای مختلف ایران با آلودگی هوا و طوفانهای گرد و غبار مواجه شدند و زندگی شهروندان تحت تاثیر این پدیدهها قرار گرفت.
شاخص کیفیت هوا در تهران، مشهد و اهواز در وضعیت قرمز و وضعیت خطرناک «قهوهای» قرار گرفته بود.
در سالهای اخیر، آلودگی هوا در مقاطع متعددی به سطح بحرانی رسیده و پدیده گرد و غبار نیز بر شدت چالشهای زیستمحیطی و تهدیدهای سلامت عمومی افزوده است.
با وجود ابعاد فزاینده این بحران، جمهوری اسلامی تاکنون رویکردی نظاممند و پایدار برای مقابله با آن اتخاذ نکرده است.
این خبرگزاری در گزارشی که شنبه ۱۹ مهر منتشر شد، تاکید کرد: «تالاب بختگان بیش از ۱۴ تا ۱۵ سال است که خشک شده و بهجز محدودهای کوچک، آبی در آن دیده نمیشود.»
سیروس زارع، فعال محیط زیست، با اشاره به وضعیت نگرانکننده تالابهای کشور بهویژه در استان فارس، به ایلنا گفت: «وضعیت تالابها در حال حاضر بسیار بغرنج است و به نظر میرسد هیچ نهادی مسئولیت مشخصی در قبال آنها بر عهده نمیگیرد.»
او درباره تبعات خشک شدن تالابها نیز گفت: «معمولا تالابها پس از خشک شدن، به کانونهای فعال ریزگرد تبدیل میشوند. از آنجا که تالابها طی هزاران سال در مناطق پست طبیعی شکل گرفتهاند، بهمرور زمان محل تجمع انواع آلایندهها شدهاند.»
در پی افزایش بیرویه بهرهبرداری از منابع آب زیرزمینی در ایران و طرحهای آبی، حقابه بسیاری از تالابها و دریاچههای کشور کاهش یافته و در نتیجه، این منابع طبیعی حفظ کیفیت محیط زیست، خشک شده یا در آستانه خشک شدن قرار دارند.
۹ تالاب بامدژ، حوض سلطان، دریاچه نمک، شیمبار، بختگان، گاوخونی، مهارلو، میانگران و هامون، در پایان سال آبی گذشته خشک شدند.
رودخانه کارون، بلندترین رود ایران با بیش از ۹۵۰ کیلومتر طول نیز در آستانه یک فاجعه زیست محیطی و خطر خشکسالی قرار گرفته است.
از سوی دیگر، دریاچه ارومیه که فعالان محیط زیست بارها نسبت به خشک شدن قریبالوقوع آن هشدار دادهاند، از مهمترین مواردی است که خشک شدن آن میتواند تبعات اجتماعی وسیعی ایجاد کند.
سوم شهریور، خبرآنلاین اعلام کرد دریاچه ارومیه که زمانی یکی از بزرگترین دریاچههای شور دنیا بود، تنها حدود ۱۰۰ میلیون مترمکعب آب شور در سطحی نزدیک به ۲۰۰ کیلومتر مربع دارد که عمق آن به کمتر از نیممتر رسیده است.
این رسانه از قول کارشناسان نوشت دریاچه ارومیه «عملا مرده» و تنها چند روز تا تبخیر کامل آن باقی مانده است.
وضعیت تالابها و دریاچههای کشوری در شرایطی قرار گرفته که مقامات محلی استان گیلان، پربارشترین استان کشور نیز نسبت به خشک شدن تالاب انزلی هشدار دادهاند.
هادی حقشناس، استاندار گیلان، ششم شهریور گفت: «اگر چارهای برای وضعیت تالاب انزلی اندیشیده نشود، این زیستبوم بینالمللی در خاموشی کامل قرار میگیرد.»
جشنی بدون آب برای روز نکوداشت زایندهرود
از سوی دیگر، همزمان با ۱۸ مهر، روز نکوداشت زایندهرود، نگرانیها درباره وضعیت بحرانی این رودخانه افزایش یافته است و کارشناسان، کنشگران محیط زیست و شماری از نمایندگان مجلس نسبت به وخامت اوضاع و پیامدهای گوناگون آن هشدار دادهاند.
عباس مقتدایی، نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی، وزارت نیرو را بهدلیل ناکامی در مدیریت بحران زایندهرود مقصر دانست و گفت: «مشکلات این رودخانه از جمله فرونشست زمین، ریزگردها و مسائل آب شرب و کشاورزی ناشی از کمکاریهای وزارت نیرو است.»
او عباس علیآبادی، وزیر نیرو را متهم کرد که تاکنون «گزارش قانعکنندهای» برای حل بحران زایندهرود ارائه نداده است.
مقتدایی خواستار «طرح علمی مسائل و برنامهریزی دقیق» از سوی فعالان محیط زیست و کشاورزان بهمنظور بهبود وضعیت زایندهرود شد.
فعالان محیط زیست هشدار میدهند نادیده گرفتن حقابهها، بهویژه حقابه تالاب گاوخونی و بحران در تامین آب شرب و بهداشت در شهرها و روستاهای حوضه زایندهرود، از بیعدالتی و بیتوجهی به قوانین ملی در مدیریت آب حکایت دارد.
