روزنامه جوان، وابسته به سپاه پاسداران گزارش داد رشد کانالها و صفحات مجازی با عنوان همسریابی و صیغهیابی، به بستری برای کلاهبرداری و سوءاستفاده از کاربران تبدیل شده است. این روزنامه نوشت: «افزایش روزافزون این کانالها، زنگ خطری جدی برای جامعه است.»
کاظمی یکشنبه ۳۰ شهریور گفت وزارت آموزش و پرورش قصد دارد دانشآموزان را با موضوع جنگ ۱۲ روزه «درگیر» کند و روایتی «فوقالعاده و زیبا» از این رویداد در اختیار آنها قرار دهد.
او افزود بهمنظور پوشش این موضوع، سه کتاب «فوق برنامه» در قالب «ویژهنامه» برای دانشآموزان مقاطع ابتدایی، متوسطه اول و متوسطه دوم تدوین شده است.
هرچند جمهوری اسلامی در جریان نبرد با اسرائیل متحمل شکستهای گسترده اطلاعاتی و نظامی شد و شمار قابل توجهی از فرماندهان ارشد خود را از دست داد، در ماههای اخیر کوشیده است با ارائه روایتی متفاوت از این رخداد، خود را «پیروز» میدان نبرد معرفی کند.
این نخستین بار نیست که جمهوری اسلامی در جهت القا و تقویت مفاهیم ایدئولوژیک از بستر کتابهای درسی بهره میگیرد.
پیشتر نیز مباحثی همچون شخصیت قاسم سلیمانی، فرمانده پیشین نیروی قدس سپاه پاسداران، و یادبود نظامیانی که در جنگ سوریه جان باختند و در ادبیات رسمی حکومت با عنوان «شهدای حرم» معرفی میشوند، در محتوای درسی گنجانده شده بود.
از «قدرت موشکی» تا «سیلی سخت» در بستههای «تربیتی» دانشآموزان
وزیر آموزش و پرورش در ادامه اظهارات خود تاکید کرد این وزارتخانه در تلاش است تا دانشآموزان «در همه سطوح»، برداشتی «دقیق و درست» از جنگ با اسرائیل داشته باشند.
کاظمی افزود ۲۰ «بسته تربیتی» به همین منظور آماده شده که از جمله آنها میتوان به روایت جنگ ۱۲ روزه، تبیین «قدرت موشکی» جمهوری اسلامی و بستهای با عنوان «سیلی سخت» اشاره کرد.
«سیلی سخت» عبارتی است که جمهوری اسلامی در چارچوب گفتمان تبلیغاتی خود به کار میگیرد تا شکستهای نظامی و سیاسی را در پوشش نوعی نمایش قدرت بازنمایی کند.
«سیلی سخت» نخستین بار در اشاره به حمله موشکی محدود به پایگاه عین الاسد آمریکا در عراق پس از کشته شدن قاسم سلیمانی به کار رفت؛ اقدامی که در سطح تبلیغات داخلی بهعنوان پاسخی قاطع معرفی شد، اما در عمل دستاورد راهبردی چندانی برای جمهوری اسلامی به همراه نداشت.
پیشتر نیز تلاش حکومت برای اعمال تفکیک جنسیتی در محتوای کتابهای درسی دانشآموزان خبرساز شده و واکنشهای انتقادی را برانگیخته بود.
رضامراد صحرایی، وزیر پیشین آموزش و پرورش، آبان ۱۴۰۲ گفته بود این طرح قرار است با هدف «نهادینه کردن فرهنگ حیا» به اجرا درآید.
