در نامه این زندانیان کنونی و همبندیهای پیشین آمده است: «ما جمعی از دوستان مریم اکبری منفرد و همبندیان سابق او، در آستانه پانزدهمین سال حبس مریم و هنگامی که در انتظار آزادیاش بودیم، با خبر شدیم که دو پرونده جدید علیه او تشکیل شده است.»
امضاکنندگان نامه افزوند: «اتهام مریم اینبار حمایتهای حقوقبشریِ صورت گرفته از او و همچنین ابراز نگرانیها نسبت به حبس طولانی مدت اوست. اتهامی که هیچ مبنای حقوقیای ندارد.»
در این نامه با اشاره به این که اکبریمنفرد از عاشورای سال هشتادوهشت، بیوقفه در زندان است، آمده است: «دختران مریم خردسال بودند که مادرشان راهی زندان شد و تمام دیدارهای کودکی و نوجوانیشان با مادر ، به سالن ملاقات زندان ختم شد.»
این نامه میافزاید: «مریم اکبریمنفرد پس از یازده سال تحمل حبس در زندانهای گوهردشت کرج، قرچک ورامین و اوین، از حدود سه سال پیش به زندان سمنان تبعید شدهاست و خانواده و خصوصا فرزندانش هر هفته برای دیدن او مسافتی طولانی را طی میکنند.طبیعی است که در بند بودنِ مریم و تحمل تبعید، نگرانیها و واکنشهای حقوقبشری را در مورد او برانگیزد و افراد و نهادهای حقوقبشری خواهان آزادی وی شوند. اعلام جرم علیه او به سبب این واکنشها در هیچ قاعدهای نمیگنجد.»
نرگس محمدی، گلرخ ایرایی، سپیده قلیان، فریبا کمالآبادی، مهوش شهریاری، ناهید تقوی، فائزه هاشمی، نیلوفر بیانی، سپیده کاشانی، شکیلا منفرد و شیوا اسماعیلی، از جمله زندانیان سیاسی زن هستند که این نامه را امضا کردهاند.
همچنین بیش از سی زندانی و همبندی پیشین اکبریمنفرد این نامه را امضا کردهاند.
این امضاکنندگان تاکید کردند: «ما شاهدان زندهی مبارزه و مقاومت مریم هستیم. شاهدان شور و سرزندگی او و دغدغهاش برای مردم رنجکشیده.»
آنان تاکید کردند: «فراموش نمیکنیم که در روزهای فشار و تهدید، دادخواه خون خواهر و برادران خود بود. فراموش نمیکنیم که رنج بزرگ زندان و تبعید نتوانست مریم را از دادخواهی خسته و منصرف کند. از این رو میدانیم پرونده جدید، نه فقط علیه مریم، که طرح دعوا و انتقام دستگاه قضا از دادخواهی است.»
امضاکنندگان با اشاره به این که «پروندهسازی پس از پانزده سال حبس ناعادلانه، دیگر نه تداوم حبس، بلکه شکنجه مریم و خانواده اوست»، افزودند: «ما خواهان آزادی فوری و بیقید و شرط مریم اکبریمنفرد و توقف روند پروندهسازی علیه او هستیم.»
آنان در پایان نوشتند: «با صدایی رسا میگوییم که دستگاه قضا نمیتواند با پروندهسازی و تحمل حبسهایی بیپایان، دادخواهی را متوقف کند. دادخواهی نه جرم، بلکه خود دادیست بر بیداد. صدای دادخواهی دیگر نه فقط از حنجره مریم که از چهارسوی ایران به گوش میرسد.»
مریم اکبری منفرد سال ۱۳۸۸ بازداشت و به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» به ۱۵ سال زندان محکوم شد. سه برادر و یک خواهر خانم اکبری منفرد را در دهه ۶۰ به اتهام عضویت در سازمان مجاهدین خلق اعدام کردند.
