گزارش‌های رسیده به ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهند در نیمه ابتدایی فروردین سال ۱۴۰۴ دست‌کم پنج رزیدنت (دستیاری تخصصی پزشکی) و دانشجوی پزشکی دست به خودکشی زده و جان خود را از دست داده‌اند.
بنا بر این اطلاعات، رسانه‌ها و دانشگاه‌های علوم پزشکی از انتشار خبر خودکشی کادر درمان منع شده‌اند و از آن‌ها خواسته شده علت این‌گونه مرگ‌ها را مواردی چون ایست قلبی اعلام کنند.
به توصیه کارشناسان، اگر با فردی روبه‌رو شدید که از جملات یا عباراتی حاکی از افسردگی یا تمایل به پایان زندگی استفاده می‌کند، از او بخواهید با یک پزشک متخصص معتمد، نهادهای فعال در این زمینه یا فردی مورد اعتماد درباره نگرانی‌هایش صحبت کند. اگر خودتان به خودکشی فکر می‌کنید، در ایران می‌توانید با اورژانس اجتماعی با شماره ۱۲۳ تماس بگیرید.
گزارش‌ها حاکی است نرگس محمدپور ۳۳ ساله، اهل سقز و رزیدنت سال آخر رشته زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی تبریز ۱۳ فرودین به زندگی خود پایان داد.
طبق این گزازش‌ها، محمدپور به دلیل تصمیم به انجام عمل سزارین برای مادر بارداری که دچار تشنج شده و جان نوزادش در خطر بود، به پرداخت دیه سنگین محکوم شد و به همین دلیل دست به خودکشی زد.
مرگ خودخواسته او واکنش‌های زیادی در بین دانشجویان و پزشکان زن در پی داشت.
مرجان ولی‌الله‌‌زاده، دانشجوی دکترای حرفه‌ای پزشکی، ملیکا صالحیان، دانشجوی دکترای داروسازی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، حامد بیات، دانشجوی دکترای حرفه‌ای پزشکی در شیراز و حامد حسن‌پور، پزشک عمومی در زاهدان چهار نفر دیگری بودند که از روز نخست فروردین تاکنون جان خود را گرفته‌اند.
در روزهای گذشته رسانه‌های ایران خبر خودکشی فریدون صالحی، فوق تخصص جراحی پلاستیک که متخصص شناخته‌شده‌ای در بیمارستانهای سینا و بهبود تبریز بود را منتشر کردند.
با این‌حال یک منبع نزدیک به خانواده صالحی، در گفت‌وگو با ایران‌اینترنشنال خبر خودکشی او را تکذیب کرد.
اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهند ساناز صادقی، پرستار بیمارستان مدنی کرج نیز به دلیل آنچه «فشار کاری» اعلام شده، جان باخته است.
موضوع خودکشی پزشکان و دستیاران پزشکی در ایران در سال‌های گذشته تبدیل به یک بحران در نظام سلامت شده است.
سال گذشته دست‌کم ۱۶ رزیدنت با مرگ خودخواسته به زندگی خود پایان دادند.
از جمله آن‌ها پرستو بخشی، پزشک متخصص قلب و عروق شاغل در بیمارستان استان لرستان بود که مرگش واکنش‌های بسیاری در پی داشت.
محمدرضا اسدی، عضو هیات مدیره نظام پزشکی تهران بزرگ فروردین سال گذشته با اشاره به مرگ خودخواسته بخشی، به «دومینوی فاجعه‌بار خودکشی پزشکان و دستیاران» پرداخت و گفت این موضوع در سایه «بی‌توجهی یا سوءمدیریت» مسوولان به تهدیدی جدی علیه نظام سلامت ایران بدل شده است.
او همچنین خواستار شناسایی و مجازات عوامل انسانی دخیل در رشد آمار خودکشی پزشکان و دستیاران پزشکی شده بود.
با تکرار خودکشی رزیدنتها و دانشجویان پزشکی در شهرهای مختلف در سال جاری، یکی از پزشکان به خودکشی رزیدنت ارتوپدی بیمارستان مدنی کرج واکنش نشان داد و گفت: «مسئولان این بیمارستان برای جلوگیری از خودکشی بقیه رزیدنتها تمام پنجره‌های بیمارستان را با حفاظ پوشانده‌اند.»
شماری از کادر درمان می‌گویند اجرای قانون افزایش جمعیت و پدیده کودک-مادرها در کشور به یکی از عوامل خودکشی دستیاران متخصص زنان و زایمان در بیمارستانهای دولتی تبدیل شده است.
روزنامه هم‌میهن، در گزارشی به شرایط دشوار دستیاران زنان و زایمان پرداخت و نوشت محدود کردن اختیارات ماماها و پزشک زنان درباره کودک-مادران، بار حقوقی و انسانی زیادی بر دوش پزشکان گذاشته است.
شیفت‌های کاری سنگین و حقوق ناچیز هم دستیاران زنان و زایمان را ناامید کرده است.
وحید شریعت، رییس انجمن علمی روان‌پزشکان ایران، پیش‌تر گفته بود وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، آمار دقیق خودکشی رزیدنتها را محرمانه می‌داند و آن را اعلام نمی‌کند.
