بنیامین نتانیاهو نخستوزیر اسرائیل در مصاحبه با کانال ۱۲ این کشور درباره مذاکرات قریبالوقوع در مصر برای آزادی همه گروگانهای اسرائیلی و آتشبس در غزه گفت: «جرد کوشنر و استیو ویتکاف به زودی میرسند تا این کار را تمام کنند.»
او افزود که آنها «آماده نیستند هیچ بندی درباره آزادی [گروگانها] را دوباره تغییر دهند. ابتدا گروگانها را آزاد کنید، سپس بقیه مسائل انجام خواهد شد. من معتقدم شانس خوبی وجود دارد که به این هدف برسیم.»
بنی گانتس، رهبر حزب وحدت ملی-آبی و سفید اسرائیل، اعلام کرد که اختلافات سیاسی کوچک موجب شکست طرح رییسجمهور آمریکا، دونالد ترامپ، برای پایان دادن به جنگ در غزه نخواهد شد.
گانتس در حساب خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «اشتباه نکنید. راه پیش رو طولانی و پیچیده است تا همه گروگانها بازگردانده شوند و رژیم حماس جایگزین شود.»
او ادامه داد: «نمیتوانیم فرصت دیگری را از دست بدهیم. ما همه تلاش خود را خواهیم کرد تا این اتفاق بیفتد و مطمئن شویم اختلافات سیاسی کوچک، چارچوب طرح رییسجمهور ترامپ را به انحراف نمیکشاند.»
وفایی ثانی به اتهام «افساد فی الارض از طریق تحریق و تخریب اموال عمومی» به اعدام محکوم شده است.
پاکنیا شنبه ۱۲ مهر در شبکه اجتماعی ایکس نوشت در خصوص «ایرادات و دخالت اشخاص ثالث در روند دادرسی» به پرونده وفایی ثانی، با غلامحسین محسنی اژهای، رییس قوه قضاییه، مکاتبه کرده است.
او افزود: «امیدوارم قبل از آنکه دیر شود، بازرسان ویژه ایشان به موضوع ورود کنند.»
پیشتر حکم اعدام این بوکسور ۲۹ ساله چندین بار از سوی دیوان عالی کشور نقض شده بود.
خرداد سال گذشته پاکنیا خبر داده بود شعبه نهم دیوان عالی کشور دادنامه بدوی را «اصراری تلقی نکرده» و ضمن مخالفت با حکم اعدام، پرونده وفایی ثانی را برای رسیدگی مجدد به شعبه همعرض ارجاع داده است.
نیروهای امنیتی وفایی ثانی را اسفند ۹۸ و متعاقب اعتراضات آبان خونین در مشهد بازداشت و به زندان وکیلآباد منتقل کردند.
حدود دو سال بعد و در دی ۱۴۰۰، وفایی ثانی از سوی دادگاه انقلاب مشهد به اعدام محکوم شد.
حکم دادگاه بدوی برای اعدام پس از فرجامخواهی از سوی دیوان عالی کشور نقض و پرونده وفایی ثانی به شعبه همعرض ارجاع شد.
شعبه دو دادگاه انقلاب مشهد اوایل آبان ۱۴۰۲ در محاکمهای مجدد، این ورزشکار معترض را به اعدام محکوم کرد که این حکم ۱۸ خرداد ۱۴۰۳ برای بار دوم از سوی دیوان عالی کشور نقض شد.
پیشتر برخی منابع حقوق بشری گفته بودند وفایی ثانی از زمان بازداشت برای اخذ اعتراف اجباری، تحت شکنجه قرار داشته است.
اعتراضات سال ۹۸ در واکنش به افزایش قیمت بنزین در ۲۴ آبان آغاز شد، اما خیلی زود ماهیت ضدحکومتی پیدا کرد و ظرف یک هفته، موج تجمعات علیه جمهوری اسلامی ۲۹ استان و صدها شهر را دربر گرفت.
همان زمان، برخی منابع از کشته شدن هزار و ۵۰۰ نفر در جریان سرکوب این اعتراضات خبر دادند.
نیروهای امنیتی همچنین دستکم هشت هزار و ۶۰۰ نفر را در استانهای مختلف کشور دستگیر کردند.
در جریان دادرسیهای ناعادلانه دستگاه قضایی جمهوری اسلامی، برخی از بازداشتشدگان بدون دسترسی به وکیل انتخابی به حبسهای طولانیمدت محکوم شدند.
برخی معترضان بازداشتی نیز مانند وفایی ثانی، بدون وجود ادله و شواهدی که حتی از سوی مراجع قضایی جمهوری اسلامی معتبر باشند، به اعدام محکوم شدند.
میخال، پسر ایوان کلیما، خبر داد پدرش صبح شنبه ۱۲ مهر و پس از یک دوره طولانی بیماری در خانهاش درگذشت.
کلیما نویسندهای پرکار بود که رمان، نمایشنامه، مجموعه داستان کوتاه، مقاله و کتاب کودک منتشر کرد و به یکی از نویسندگان شناختهشده بینالمللی بدل شد.
آثار او به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شدهاند و در ایران هم خوانندگان فراوانی دارند. «روح پراگ» از جمله مشهورترین آثار او بین خوانندگان ایرانی است.
«عشق و زباله»، «قاضی» و «قرن دیوانه من» برخی دیگر از آثار او هستند که به فارسی ترجمه شدهاند.
کلیما با نام اصلی ایوان کائودرس، ۱۴ سپتامبر ۱۹۳۱ در پراگ به دنیا آمد و در جنگ جهانی دوم نخستین بار با سرکوب روبهرو شد؛ زمانی که خانواده یهودیاش به اردوگاه کار اجباری ترزیناشتات که نازیها ادارهاش میکردند، تبعید شد.
با وجود همه دشواریها، خانواده او زنده ماندند.
رژیم کمونیستی سال ۱۹۴۸ در چکسلواکی سابق به قدرت رسید و کلیما در سال ۱۹۵۳ به آن پیوست.
او همراه گروهی از نویسندگان از جمله میلان کوندرا از هواداران کمونیسم پس از جنگ بود، اما خیلی زود از چهره تمامیتخواه و سرکوبگر آن مایوس شد.
کلیما در سال ۱۹۶۷ پس از انتقاد از رژیم کمونیستی و سانسور در سخنرانیاش در گردهمایی نویسندگان چکسلواکی، از حزب اخراج و یک سال بعد، انتشار آثارش ممنوع شد.
کلیما، مانند بسیاری از مخالفان سیاسی آن دوران، ناچار شد برای گذران زندگی به کارهای دیگری مانند رفتگری، کارگری ساختمان و خدمات بیمارستانی انجام دهد.
کلیما در سال ۲۰۱۰ در مصاحبهای گفت: «دیوانگی قرن بیستم که من دربارهاش مینویسم، ناشی از ایدئولوژیهای تمامیتخواهی است که مسئول جنایتهایی باورنکردنی بودند.»
او در فاصله سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۰ به جنبش مخالفان حکومت کمونیستی چکسلواکی پیوست. در آن دوران، کتابهایش تنها بهصورت زیرزمینی در داخل کشور منتشر میشدند.
پس از انقلاب مخملی سال ۱۹۸۹ به رهبری واتسلاو هاول که به پایان حکومت کمونیستی در این کشور انجامید، کلیما تمام وقت خود را به نوشتن اختصاص داد.
در سال ۲۰۰۲، هاول که آن زمان رییسجمهوری کشور بود، مدال «خدمات برجسته به جمهوری چک» را به کلیما اهدا کرد.
همان سال کلیما جایزه معتبر «فرانتس کافکا» را نیز دریافت کرد.
