مطالب بیشتر
رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی پس از پایان سفر دو روزه خود به ایران اعلام کرد هرچند هیچ ضربالاجلی به جمهوی اسلامی برای حل پرونده هستهای تهران داده نشده است، اما انتظار میرود حکومت ایران «هر چه زودتر» برای برطرف کردن نگرانیها در این خصوص اقدام کند.
گروسی روز سهشنبه ۱۸ اردیبهشت در نشستی خبری در وین، پایتخت اتریش به خبرنگاران گفت دو هدف او از سفر به ایران، آغاز دوباره «گفتوگوهای جدی» با مقامهای جمهوری اسلامی و ارائه برخی «پیشنهادات مشخص» در چارچوب توافق پیشین آژانس بینالمللی و تهران بوده است.
اشاره مدیرکل آژانس بینالمللی به توافقی است که در جریان سفر او به تهران در اسفند ۱۴۰۱ به دست آمد. گروسی در آن مقطع از وعده جمهوری اسلامی برای راهاندازی مجدد دوربینهای نظارتی خبر داده بود.
او در آذر ۱۴۰۲ گفت اجرای این توافق به بنبست رسیده است.
گروسی در ادامه نشست خبری خود در وین اضافه کرد برخی موارد مهم نظیر غنیسازی اورانیوم، دسترسی به برخی تاسیسات هستهای و اقدام تهران، در اخراج تعدادی از بازرسان آژانس بینالمللی در این سفر با مقامهای جمهوری اسلامی به بحث گذاشته شد.
جمهوری اسلامی روز ۲۶ شهریور ماه مجوز فعالیت گروهی از بازرسان آژانس در ایران را لغو کرد.
محمد اسلامی، رییس سازمان انرژی اتمی جمهوری اسلامی با دفاع از تصمیم تهران اعلام کرد دلیل این اقدام، سیاسیکاری این بازرسان بوده است.
گروسی از ذکر جزییات مذاکرات خود در ایران خودداری کرد و تنها گفت از تهران خواسته برخی اقدامات داوطلبانه را در راستای شفافسازی برنامه هستهای خود به انجام برساند.
او شرایط کنونی درباره پرونده هستهای جمهوری اسلامی را «دشوار» و «نامطلوب» خواند و تاکید کرد باید هرچه زودتر از این «بنبست» خارج شد.
گروسی افزود به مقامهای ایران به وضوح اعلام کرده که این شرایط نمیتواند تاابد ادامه داشته باشد.
به گفته او، اگر جمهوری اسلامی به «تعامل مثبت» با آژانس دست بزند و «توضیحاتی مستند» در خصوص وجود «برخی مواد در برخی مکانها» ارائه کند، میتوان به حل پرونده هستهای تهران امیدوار بود.
پیشتر آژانس بینالمللی گزارشهایی درباره وجود ذرات اورانیوم با منشاء انسانی در سایتهای ورامین و تورقوزآباد منتشر کرده بود.
گروسی همچنین به خبرنگاران گفت مقامهای جمهوری اسلامی، از جمله حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه به او وعده دادهاند تهران آماده به کار بستن «اقداماتی عملی» برای برطرف کردن نگرانیها درباره برنامه هستهای خود است.
مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی تاکید کرد حل پرونده هستهای ایران یک فرآیند است و نمیتوان انتظار داشت با «چوب جادو» حل شود.
سفر اخیر گروسی به تهران دو هفته پس از آن انجام میگیرد که علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی در یک سخنرانی بر ادامه برنامه هستهای حکومت ایران تاکید کرد.
عبدالرضا داوری، مشاور پیشین محمود احمدینژاد خبر داد: «شرکت کیان الماس الموت» از آبان ۱۴۰۱ تا فروردین ۱۴۰۲، مبلغ ۷۲۹ میلیون تومان به حساب فرزند ۳ساله وحید اشتری، فعال رسانهای، با دلایل نامشخص واریز کرده است. اشتری در ماجرای قتل حکومتی نیکا شاکرمی تلاش کرد آن را خودکشی جلوه دهد.
اتلتیک گزارش داده سه باشگاه اینترناسیونال، یوونتود و گرمیو در نامهای به فدراسیون فوتبال برزیل درخواست کردهاند با توجه به سیل ویرانگری که در این کشور به خرابیها و آبگرفتگی استادیومهای این باشگاهها منجر شده، با تعویق دستکم بیست روزه مسابقات این تیمها موافقت کند.
سیل برزیل تا کنون به کشتهشدن ۲۹ نفر منجر و باعث شده رئیسجمهور این کشور وضعیت «فاجعه عمومی» اعلام کند.
اخیرا پرسشی با این مضمون در رسانههای اجتماعی جهان داغ شده که ترجیح میدهید در جنگل با یک خرس تنها باشید یا با یک مرد؟ اکثر زنانی که به این سوال پاسخ دادهاند، گزینه اول را انتخاب کردهاند. موضوعی که بار دیگر نشان داد ترس از برخورد با برخی مردان، جزیی از زندگی روزمره زنان است.
وبسایت کانورسیشن در گزارشی نوشت پاسخ زنان به این پرسش بسیاری از مردان را متعجب و شوکه کرده است.
واقعیت این است که پاسخ زنان به چنین سوالی، ریشه در تجربیات و ترسهای واقعی آنها از خشونت مردان دارد.
واکنشها نشان میدهند برخی مردان، تجربیات زنان را درک نمیکنند.
ترجیح زنان در رویارویی با یک خرس به جای یک مرد، ریشه در میزان خشونت مردانه علیه زنان دارد و بر یک عمر آموختن ترس و پیشبینی این خشونت استوار است.
این امر به ویژه در مورد خشونت جنسی صادق است؛ موردی که در برخورد با خرس مصداق ندارد.
بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی، یک زن از هر سه زن یعنی حدود ۷۳۶ میلیون نفر از جمعیت جهان در طول زندگی خود خشونت جسمی یا جنسی را از سوی شریک زندگی یا مردان دیگر تجربه کرده است.
این آمار در یک دهه گذشته تقریبا بدون تغییر باقی مانده است.
در مقابل، حملات خرسها بسیار کمتر بوده است چرا که این حیوانات به ندرت انسانها را هدف قرار میدهند.
طی ۱۵ سال اخیر در سراسر جهان تنها ۶۶۴ مورد حمله از سوی خرس گزارش شده است.
این آمار سعی در تعمیم دادن این موضوع به تمام مردان ندارد. زنان میدانند که همه مردان خطرناک نیستند اما برخی از آنان خشن هستند و رفتار مناسبی با زنان ندارند.
مساله اینجاست که زنان نمیدانند از کدام مرد باید بترسند و بنابراین باید همیشه مراقب آزار و اذیت احتمالی از سوی مردان باشند.
به این ترتیب ترس زنان از برخورد با برخی مردان، جزء زندگی روزمره آنان محسوب میشود.
آمارها حاکی از آن است که معمولا زنان، قربانی خشونت جنسی و مردان، مرتکب خشونت از جمله علیه سایر مردان میشوند.
تعداد مردانی که به زنان آسیب رسانده یا میتوانند به آنها صدمه بزنند به اندازهای هست که راه تشخیص این دسته از مردان را از دیگر مردها، برای زنان دشوار کند.
در بسیاری از موارد، خشونتها از سوی مردانی رخ میدهند که زنان آنها را میشناسند اما همچنان خطر از جانب مردان ناشناس نیز وجود دارد.
تحقیقات نشان میدهند زنان به همین دلیل مجبورند رفتار خود را تغییر دهند و در انتخاب مسیر، لباس و موارد دیگر محتاط باشند تا مورد آزار و اذیت مردان قرار نگیرند.
محققانی مانند فیونا ورا-گری این امر را «تلاش برای ایمنی» مینامند.
این نگاه زنان به مردان تنها از اعمال خشونت فیزیکی سرچشمه نمیگیرد. اعمال و رفتارهای غیرخشونتآمیز مردان نیز میتواند به زنان آسیب برساند. برای مثال تبعیض جنسیتی، زنستیزی، شوخیهای توهینآمیز، رفتارهای آزاردهنده و ... همگی از این دست هستند و متاسفانه اغلب مردان، خواسته یا ناخواسته در این امور دخیلاند. در حالی که خرسها چنین کارهایی انجام نمیدهند!
اِما پیتمن، برای توصیف این پدیده آن را به «هرم انسانی» تشبیه کرده است.
این نویسنده انگلیسی معتقد است در قاعده این هرم، مردانی قرار دارند که در برابر اعمال زنستیزانه و بدرفتاریها سکوت میکنند. در طبقات بالاتر، مردانی هستند که خود در چنین اعمالی، از شوخیهای توهینآمیز گرفته تا ارتکاب خشونت علیه زنان نقش دارند.
اثر کلی این سکوت چه عمدی و چه از طریق جهل یا بیتفاوتی، عادیسازی و حمایت از اقدامات شکارچیان جنسی مرد و مرتکبان آزار خانگی است.
متجاوزان و قاتلان، کسانی که زنان را تعقیب و کنترل میکنند و آنها را مورد سوءاستفاده قرار میدهند، همه از این فرهنگ سکوت و بیتفاوتی قدرت میگیرند و به تداوم زنستیزی که واقعیت زندگی روزمره زنان است دامن میزنند اما در هیچ نقطهای از این زنجیره، خرسها دیده نمیشوند!
مردان در حالت دفاعی
بسیاری از مردان وقتی بحث خشونت علیه زنان پیش میآید شگفتزده میشوند. پاسخ آنها به چنین بحثی معمولا یک عبارت است: «نه همه مردان ...»
هنگامی که زنان در رسانههای اجتماعی خشم و ناراحتی خود را پس از قتل سارا اورارد به دست یک افسر پلیس در سال ۲۰۲۱ ابراز کردند، هشتگ «نه همه مردان» در فضای مجازی ترند شد.
ترس و نگرانی زنان یک واقعیت است و نباید نادیده گرفته شود.
زنان به دلیل تجربیاتشان از رفتارهای برخی مردان، مجبورند در زندگی روزمره محدودیتهایی را تحمل کنند که مردها با آنها بیگانه هستند.
مردان میتوانند تا دیروقت، به تنهایی، بدون رعایت نکات ایمنی یا بدون اینکه با شنیدن صدای پایی از پشت سر، قلبشان تندتر بزند، در مسیر دلخواه قدم بزنند اما زنان مضطربند که مبادا از جانب مردان در معرض خشونت جنسی و غیرجنسی قرار بگیرند.
شاید همه مردان خطرناک نباشند اما تجربه زنان چیز دیگری میگوید. گفتوگوها در این باره فرصتی ایجاد میکند تا مردان ترسهای واقعی زنان را درک کنند و بخشی از راهحل باشند نه مشکل.
ولادیمیر پوتین، هفتم می سال ۲۰۰۰، با این وعده که از روسیه محافظت خواهدکرد و آن را کشوری آزاد، مرفه، قدرتمند و متمدن خواهدساخت، برای نخستین بار به عنوان رییسجمهوری روسیه معرفی شد. امروز، ۲۴ سال بعد، آیا وعدههای پوتین به شهروندان روسیه عملی شده است؟
پوتین اکنون پنجمین دوره ریاست جمهوری خود را آغاز میکند. او در سال ۲۰۲۱ قانون اساسی را تغییر داد تا بتواند دو دوره دیگر برای ریاستجمهوری نامزد شود و احتمالا تا سال ۲۰۳۶ در قدرت باقی خواهد ماند.
تایمز لندن نوشت او در انتخابات اخیر مارس سال جاری که هنجارهای دموکراتیک را زیر پا گذاشت، با ۸۷/۸ درصد آرا، بالاترین نتیجه در تاریخ روسیه پس از فروپاشی شوروی، بار دیگر سمت ریاستجمهوری را از آن خود کرد.
میراث رییسجمهوری روسیه را نه بر اساس عظمت دستاوردهایش بلکه با میزان آسیبی که به دیگران وارد کردهاست میتوان سنجید. تحت رهبری پوتین، روسیه به کشوری منفور در جهان تبدیل شده که رو به اتحاد با چین، نمونه دیگری از سرکوب دولتی آوردهاست. رویای دموکراسی در این کشور با خاک یکسان شده و نسل جوان آن تحت فشار خدمت در ارتش بیرحم و ضعیف روسیه قرار گرفتهاند.
مخالفان سرسخت پوتین همچون الکسی ناوالنی در شرایط مشکوکی از میان رفتهاند. نامزدهای احتمالی انتخابات که با جنگ اوکراین مخالف بودند، رد صلاحیت شدند. هیچ یک از نامزدهای باقیمانده نیز جرات انتقاد از پوتین را نداشتند.
نشریه انگلیسی تلگراف در وصف شخصیت او نوشت یکی از نمونههای چشمگیر رفتار خشن و غیرانسانی پوتین، ماجرای شکار او به همراه سیلویو برلوسکونی، نخستوزیر فقید ایتالیا در سال ۲۰۱۳ در حومه روسیه است که فابریزیو سیچیتو، سناتور سابق و یکی از اعضای حزب راست میانه فورتزا ایتالیا به رهبری برلوسکونی آن را بازگو کرده است.
به گفته سیچیتو در آن سفر، پوتین پس از شلیک به دو آهو، با چاقوی شکاری سینه یکی از آنها را شکافت و قلبش را بیرون آورد. سپس آن تکه گوشت خونآلود را به برلوسکونی تقدیم کرد و گفت: «این یک غذای استثنایی خواهدبود!»
این حرکت، حال برلوسکونی را که هیچ علاقهای به شکار نداشت، به هم ریخت به طوری که مجبور شد پشت یک درخت برود و استفراغ کند. با این حال، برلوسکونی اغلب به رابطه نزدیک خود با پوتین که حدود دو دهه ادامه داشت، میبالید.
عذرخواهی برلوسکونی از رژیم پوتین پس از تهاجم گسترده روسیه به اوکراین، به طور فزایندهای بحثبرانگیز شد. در سال ۲۰۲۲، این میلیاردر ایتالیایی به خود میبالید که برای تولد ۸۶ سالگی خود، ۲۰ بطری ودکای روسی و نامهای «بسیار شیرین» از پوتین دریافت کردهاست. این اظهارات خشم اوکراین را برانگیخت و دیپلماتهای اوکراینی در ایتالیا گفتند: «۲۰ بطری ودکای رایگان دلیل کافی برای احیای مجدد روابط با یک جنایتکار و یک قاتل نیست.»
برلوسکونی مدعی شد که حمله روسیه صرفا برای استقرار «افراد شایسته» در کیاف بودهاست. او در یک برنامه تلویزیونی ایتالیایی گفت: «قرار بود نیروهای روسی وارد شوند، در عرض یک هفته به کیاف برسند، دولت زلنسکی را با افراد شایسته جایگزین کنند و بعد بازگردند. در عمل، آنها با سطح غیرمنتظرهای از مقاومت مواجه شدند که با ارسال انواع تسلیحات از غرب تغذیه شد.»
پوتین که یکی از محافظهکارترین رهبران جهان است، به جای پیشرفت در مسیر دموکراسی، سیری معکوس را طی کرده و کشور را به سوی اقتدارگرایی هر چه بیشتر سوق داده است. میراث او برای روسیه، آسیبهای فزاینده به جامعه و تصویر بینالمللی این کشور است.
در جریان ماجراجوییهای خارجی ویرانههای گروزنی تا حلب که زیر بمباران روسیه ویران شدند و میلیونها غیرنظامی اوکراینی که یا در داخل کشور آواره شدهاند یا مجبور به ترک وطنشان شدهاند چهره واقعی خود را آشکار کرد.
تراژدیهای داخلی مانند فاجعه زیردریایی کورسک و محاصره تئاتر مسکو نیز گواه بیتفاوتی او نسبت به جان شهروندان روسی است.
غرب برای مدتی طولانی چشم خود را بر تهدیدات پوتین بسته بود. اما تهاجم گسترده روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، باعث شد آنها سرانجام به هشدارهای افرادی همچون گری کاسپاروف، استاد بزرگ شطرنج تبعیدی گوش فرا دهند که سالها پیش نسبت به افزایش اقتدارگرایی، انزوای بیشتر و خطرناکتر شدن پوتین برای کشورهای همسایه هشدار میدادند.
پوتین در پی احیای عظمت گذشته روسیه و دوران اتحاد جماهیر شوروی است. او در سال ۲۰۰۵ فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی را «بزرگترین فاجعه ژئوپلیتیک قرن بیستم» توصیف کرد. جاهطلبیهای توسعهطلبانه او اشتیاق برای احیای روسیه بزرگ را آشکار میکند؛اشتیاقی که او آن را با عباراتی منحصربهفرد و تقریبا عرفانی در ذهن میپروراند.
تایمز در ادامه افزود او در تعقیب این چشمانداز، نه از نبوغ فرهنگی روسیه بلکه از سنت تاریک خودکامگی و زور بهره بردهاست و سیاست خارجی او از رویکردی مشابه فرمان معروف ولادیمیر لنین پیروی میکند: «با سرنیزه حکومت کنید. اگر با مقاومت روبهرو نشدید، به اعمال فشار ادامه میدهید، اگر به فولاد برخوردید، کنار میکشید.»
در اوکراین، سرنیزه پوتین سرانجام با فولاد روبهرو شده و اکنون غرب باید هر کاری که میتواند برای تقویت مقاومت انجام دهد.
